هوش مصنوعی: از اشک‌های سرخ من که به خاطر آمدن محبوب نازل شده، چشمم به مانند ایوانی تزئین شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نباید فقط به زیبایی‌های دیگران توجه کنیم؛ زیرا من نیز در دل ویرانی‌ام، گنجینه‌ای از زیبایی‌ها دارم. به جای اینکه به دنبال زیبایی‌های دیگران باشیم، باید به آنچه خود داریم و به درون خود بنگریم.

هوش مصنوعی: از کنار باغ دل حزین من بگذر، چون روزگار چنین گلستانی را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: چه شده است که اگر فردی بی‌تکلف و ساده باشد، می‌تواند به مقام و منزلتی برسد که حتی مقام یک سلطان را در بر بگیرد؟

هوش مصنوعی: به دل نگران و بی‌رمق من که به خاطر توست، چه عجیب است اگر در مقابل کسی چون تو، دچار تردید و انفعال شوم.

هوش مصنوعی: در آن محفل که بوی خوشی از دامن تو پیداست، نیازی به دود و عطر دیگر نیست.

هوش مصنوعی: بیا به درون، ای جان، که بدون تو زندگی بی‌حالت و بی‌محتواست؛ مثل دیواری که فقط یک جسم بی‌جان است و هیچ زیبایی ندارد.