هوش مصنوعی: در ابتدا، تو مانند هلالی زیبا و پرتو افشان بودی و ستاره‌ها به عشق و حمایتت می‌پرداختند، اما اکنون به شکل ماهی کامل درآمده‌ای که نقص‌هایش به طور کامل نمایان است.

هوش مصنوعی: من با اشک چشم خود تو را بزرگ کردم، اما نمی‌دانستم که بر هر چشمی، میوه‌ی نخل تو ثمر خواهد داد.

هوش مصنوعی: هنوز هم از غنچهٔ سیراب بوی شیرین می‌آید، که این بوی شیرین ناشی از عواطف عمیق و زندگی‌ام است، و تو غذای جان من هستی، گرچه چشمانت برای من درد و خونریزی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: او هنوز هم برایت دایه‌ای می‌گذارد و موهایت را شانه می‌زند، در حالی که من به خودم توجهی ندارم و فقط تو را در حالتی گرفتار می‌بینم.

هوش مصنوعی: شما هنوز هم لباس خوبی بر تن نداری و همین‌طور جیبم پاره شده، که نشان از زحمات و آزارهایی است که از دست مردم تحمل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هنوز موهای زیبایت آن‌قدر نرم و خوش حالت نشده که من نتوانم خودم را از دام زیبایی‌ات نجات دهم، ای معشوق! من در اثر جذابیت تو به زمین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: هنوز آوازه زیبایی تو آن‌قدر بلند نشده که من با این همه دلخواهی که داشتم، نتوانم خودم را به تو برسانم.

هوش مصنوعی: حالا که تو از سر تا پا در لباس زیبایی و فریب قرار داری، چهره‌ات پشت پرده‌های زیادی از عاشق پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: بیرون بیا تا شاهد زیبایی قد و رفتار دلربایت باشم و جان و دل خود را به تو تقدیم کنم.