هوش مصنوعی: دوباره به من نگاه می‌کند، مثل یک شکارچی که برای شکار آماده شده است، در دشت دل من پرنده‌ای زیبا و شاهانه حضور دارد.

هوش مصنوعی: با تیر ناز و زیبایی‌ات که از گوشه چشمت به سمت من پرتاب می‌شود، به راحتی می‌توانی مرا به دام عشق بکشی.

هوش مصنوعی: خونبهای دو جهان در لحظه‌های سرزنش، از لب او لبخندی و از چشمش ناز و جاذبه‌ای دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتار او با حالتی دلنشین، شوق و نشاط مرا برمی‌انگیزد، چون اگر یک روز از آن لب‌ها رازی بشنوم، چقدر خوشحال و شادمان خواهم شد.

هوش مصنوعی: امشب بر لبه بام بیا، تا زکات حضورت را بپردازم. وقتی صدای عشق به گوشت برسد، از درد و غم پر خواهد شد.

هوش مصنوعی: چشمانت با ناز و بازی‌اش مرا به کام مرگ کشاند، اما لب‌هایت نتوانستند مرا زنده کنند. ای یوسف، ای مظهر زیبایی و شگفتی!

هوش مصنوعی: دل را به زیبایی‌های آن چهره سپردی، اما مواظب باش که کسی از این راز باخبر نشود.