هوش مصنوعی: ای سرو زیبای دل ربای من، از چشمانم به درون قلبم بنشین. اینجا مکانی است خالی از انسان‌ها، پس بیا و در کنارم قرار بگیر.

هوش مصنوعی: تو مانند بزرگترین و زیباترین گل هستی و دل من در این دنیای خصوصی و گران‌قدر تو، تا هزار سال هم که شده، آماده است در کنار تو زندگی کند.

هوش مصنوعی: دل و دیده هر کدام به نوعی از تو می‌گویند و به تو وابسته هستند. چه نیازی است که به تو بگویم کجا باید انتظار تو را بکشم؟

هوش مصنوعی: تو در مجلس ما بدرخش و شادی بیافراز، در حالی که شمع در گوشه‌ای روشن است و بی‌صدا به کناری بنشین و با دل‌تنگی ما را تماشا کن.

هوش مصنوعی: صحبت و دوستی با هر کسی، حتی با افراد عادی مثل گدا، لذت‌بخش است. در خلوت خود، تو به عنوان یک شاه محترم می‌توانی با من، که به نوعی گدا هستم، بنشینی و گفت‌وگو کنی.