هوش مصنوعی: من آن گدایی هستم که در کنار کوی محبوبم زندگی می‌کنم. عنوان من گدای بزرگ است، چرا که من فرمانبردار پادشاه هستم.

هوش مصنوعی: قدر و منزلت من از سوی سرنوشت به گونه‌ای است که ستاره‌ها به من ادای احترام کرده و من را به سجده واداشته‌اند. این در حالی است که کلاهی که بر سر دارم، از زیبایی و خوش‌فرمی بت‌ها نیز کمتر است.

هوش مصنوعی: لطفاً لب‌هایت را تکان نده، چون تمام آرزوهایم به تو وابسته است و نمی‌خواهم به تو نیازمند شوم.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر بی‌عدالتی من تمام عمر زنده بود؛ حالا اگر تو هم کمی به من نگاهی دیگر داشته باشی، چه اتفاقی می‌افتد؟

هوش مصنوعی: به چهره‌ی خشمین تو نگاه کردی و دیگر هیچ نگاهی به من نینداختی. ای کاش نگاهی دیگر به خدا داری که آن نگاه خشمگین تو، جانم را ویران کرده است.

هوش مصنوعی: از تأثیر رفتار تو دچار اشتباه شدم، هرچند که خودم را مجرم نمی‌دانم، اما خواهش می‌کنم مرا نکش که بی‌گناه هستم.

هوش مصنوعی: ای شاه محتشم، مانند کمان رنجش مرا به دوش کشیدی و با سختی بر من ستم کردی. مراقب تیر آهم باش!