هوش مصنوعی: ای شمع زیبا، تا چه زمانی باید دور درگاه تو بچرخم؟ مرا پروانه خود کن تا دور تو بچرخم.

هوش مصنوعی: دست همه از میوه‌های نخل تو پر است و این باعث خوشحالی و قاطعیت من شده است. از دور می‌خواهم به ثمره‌های تو دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من تشنه نوشیدن محبت تو هستم و هرچند که از وصال و نزدیکی تو محرومم، اما این دوری باعث می‌شود که عشق و اشتیاقم به تو بیشتر شود.

هوش مصنوعی: هرچند مگس‌ها تو را از شیرینی دور می‌کنند، من همچنان دلتنگی و حسرت آن شیرینی را دارم و همیشه به خاطر زیبایی‌ات گرد هم می‌آیم.

هوش مصنوعی: من به تو نزدیکم و فکر کردن به جدایی از جانم سخت است، چگونه می‌توانم تحمل کنم اگر روزی از حضورت دور شوم؟

هوش مصنوعی: اگر از من محبت کنی، در جایگاه ارجمندی قرار می‌گیرم و اگر هم از چشم‌ات دور شوم، خاک پای تو خواهم بود.

هوش مصنوعی: من در هر بار که به موهای تو نگاه می‌کنم، از ناز کمربندت احساس شگفتی می‌کنم و می‌خواهم که دور کمر تو بچرخم.

هوش مصنوعی: من در شب‌ها با دعا و ناله، دل بی‌رحم را به سمت خود می‌کشانم و همزمان خود را به تیراندازی مجهز می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه بخشنده، من در نهایت به نوعی به تو وابسته‌ام و از تو درخواست دارم که به سوالاتم توجه کنی. من همچون گردی به دور درگاه تو می‌چرخم.