هوش مصنوعی: آرامش‌طلبان با حس ناراحتی و آرزوی دیدن تو به دنبال تو می‌آیند و یاد و خاطرهٔ زخمی که از دست تو خورده‌اند را زنده می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای به من بی‌رحمی کنی، من از شدت درد و رنج می‌میرم. وای بر کسانی که به مهربانی تو عادت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ای دل، تو به در خانه‌ی کعبه رسیده‌ای، اما کاری نکن که بر چهره‌ام آسیب بزنند.

هوش مصنوعی: صبر من در حالتی که با چشمان باز به دنیا نگاه می‌کنم، تمام می‌شود و نمی‌توانم حسد را تحمل کنم، زیرا ممکن است یک نگاه به من باعث آزارم شود.

هوش مصنوعی: ای ساقی، به زاهدان ظاهرساز نگو که باده بیاورند، زیرا این افراد فقط نمایش می‌دهند و کار نیکی انجام نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر انسان بخواهد از زهد و دینداری دیگران تاثیر بگیرد و رنگ و بوی آن‌ها را بپذیرد، باز هم نمی‌تواند از صفات زشت و ناپاکی‌ها رهایی یابد، حتی اگر بارها با آب زلال و پاک وضو بگیرد.

هوش مصنوعی: به افرادی که در بهشت و خوشبختی سیر می‌کنند، اطلاع دهید تا مثل کسی که در حال جشن و مهمانی است، به محله‌های ناپسند و دلگیر بروند.