هوش مصنوعی: در نهایت، ای کسی که پیمان‌ها را می‌شکنی، یاران با یکدیگر چنین می‌کنند: دوستان بی‌دلیل به دوستداران این گونه رفتار می‌کنند.

هوش مصنوعی: در مسیر زیبایی تو، من به زمین افتادم و خاکم را به باد سپردم. سواران بزرگ، با خاکی که در راه محبت غرق شده، چنین رفتار می‌کنند.

هوش مصنوعی: من به دنبال تسکین زخم‌های قلبی‌ام بودم که از تیر محبت تو نشأت گرفته، و این زخم‌ها را از دل کسانی که به من محبت کرده‌اند، به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: من خواستم که آرامش بگیرم، اما تو با آتش عشقت مرا سوزاندی. ای مایه آرامش جان و دل، این درد را با بی‌قراری‌هایت به من تحمیل کردی.

هوش مصنوعی: به سمت شهری که تو در آن هستی می‌روم، تا ناامیدی را از خود دور کنم. ای ماه، این شهریاران با بیگانگان چه کرده‌اند!

هوش مصنوعی: من از غم تو ناراحت شدم و تو به خاطر من غمخوار شدی، اما دیگران به همراه رقبای خود در غم و اندوه، فقط به دلداری دیگری‌ها می‌پردازند.

هوش مصنوعی: محتشم در حال جان دادن بود و تو خون او را ریختی، ای کسی که هزاران جان فدای او می‌شود، کسانی که در حال جان دادن هستند این کار را نمی‌کنند.