هوش مصنوعی: هر کس به نوعی ارزش و احترام آن پسر را نشان می‌دهد. حتی شاه که خود مقام بلند و ثروت دارد، به خاطر او سر خود را به علامت احترام پایین می‌آورد.

هوش مصنوعی: آفتاب قبل از晨 به آرامی از پشت پرده بیرون می‌آید، همان‌طور که در صبحگاه باد پرده را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: مرغی بر سر مجنون سایه می‌افکند و من نیز در مکانی قرار دارم که آنجا پرنده‌های زیادی وجود دارند.

هوش مصنوعی: عاشق هنگامی که از درد و رنج می‌گذراند، در حالی که نمی‌داند، ابرو و کمان زیبای محبوبش با چشمانش تیرهایی به دل‌ها می‌زند و آنها را مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: سایه از مهربانی وجود پاک او به زمین نمی‌افتد، زیرا مانند آن بدن زیبا، جامه‌ای را که بر تن دارد، از خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: آه، اگرچه آن امر مهم به من نزدیک‌تر می‌شود، اما با لطفی که در سرنوشت من وجود دارد، من را به دور از نادانی و جهالت می‌کشاند.

هوش مصنوعی: هر بار که آن دلبر زیبا، زلف‌هایش را بر صورتش می‌ریزد، مانند گوی‌ای که به زمین می‌افتد، سر آن گوی بر پای او می‌افتد.