هوش مصنوعی: زمانی گذشته است و تنها یک بار یاد تو در خاطرم مانده. به یاد دردهای فراموش شده کسانی که در رنج هستند، بیافت.

هوش مصنوعی: بی‌پروای خوش‌ذاتی، مانند طبیب مهربانی است که به خاطر درد تو جانش را فدای تو کرده، اما هرگز یاد تو را به عنوان بیمار به یاد نیاورده است.

هوش مصنوعی: در زمان کمبود زیبایی و نشاط، مانند گل که بدون آب و رنگ می‌شود، تو نیز از یادهای پر درد و اندوه بسیار خواهی آورد.

هوش مصنوعی: من همیشه به خاطر محبت کم و اندک تو در حال فکر کردن هستم، و از همین محبت کم به یاد تو بسیار می‌اندیشم.

هوش مصنوعی: در سال‌های گذشته از عشق و احساسات وابسته‌ام فاصله گرفته بودم، اما امسال دیگر نمی‌توانم یار را فراموش کنم و همواره به یاد او هستم.

هوش مصنوعی: با وجود نجات و رستگاری، من بارها به یاد آن تیغ که در دستان زنهاریان است، لحظاتی از احتیاط و دوری را برای خودم در نظر می‌گیرم.

هوش مصنوعی: ای محتشم، آیا فراموشکار را از خود دور کردی؟ اگر گمان می‌کردی که او به این اندازه تو را فراموش خواهد کرد، اشتباه بزرگی کرده‌ای.