هوش مصنوعی: هر جا که ناپدید می‌شوم و سردرگم هستم، در چشمانم اشک جاری است و تو هستی که در هر فردی که می‌بینم، هدف و مقصد قلبم به حساب می‌آیی.

هوش مصنوعی: هرچند در مجالس دیگر مانند شمعی ذوب می‌شوم، اما تو همان کسی هستی که در هر لحظه دلم را با دلتنگی می‌سوزانی.

هوش مصنوعی: هرچند که من مانند موجی در دریای عشق دیگری هستم، اما تویی که با حضور خود من را در چالش‌های مختلف عاشقانه غرق کرده‌ای.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل من از درد خالی نیست، تویی که آتش عشق را در سرزمین ایمان من روشن می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچند من به‌طور طبیعی وجودی ندارم و بنای صبر و استقامتم به خاطر خودم نیست، اما تو هستی که با وجودت درم تاثیر می‌گذاری و حرکتی در زندگی‌ام ایجاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه من مانند بلبل از آن گل نمی‌توانم بخوانم، اما ناله‌هایم در دنیا به صدا درآمده و از درد و اندوهم خبر می‌دهد؛ تو تنها دلیل این غم و ناله‌ای.

هوش مصنوعی: هرچند چشمانت تنها یک دانه گوهر را دارند، اما من در آن‌ها دریای پرعمق و زیبایی را می‌بینم که گنجینه‌ای از احساسات را در خود نهفته است. تو همانیم که با نگاه تو، زیبایی و جاذبه‌ات را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: با اینکه از دیدن او دلم می‌لرزد و چشمم به زیبایی‌اش خیره می‌شود، اما به خاطر پاکی و پاکدامنی‌اش، من هم پاکدامن هستم و این زیبایی توست.

هوش مصنوعی: هرچند در جایی دیگر مشغول خدمت و بندگی هستم، اما تو را که برای خودم پادشاه می‌پندارم، بی‌نهایت ارجمند می‌شمرم.