هوش مصنوعی: تو را به خوبی می‌شناختم و در مکان خودت در دل جا داده بودم، اما مثل یک شعله کوچک به تو نزدیک شدم و اشتباه کردم.

هوش مصنوعی: من با شمشیر بی‌نیازی، به خودم سختی و دشواری را بخشیدم، حال آنکه شاهد بودم که تو تن وفاداران را در خون افکنده‌ای.

هوش مصنوعی: تو خود یک آئینه بودی، اما من زیبایی‌ات را از طریق نگاه به آئینه‌ای که دنیا را نمایش می‌دهد، مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: ای سرو بلند و زیبا، تو ابتدا باعث زحمت و دردسر مردم بودی، اما در پایان این من بودم که از مصیبت‌های خداوند برای تو بلاها و مشکلاتی ایجاد کردم.

هوش مصنوعی: من بدون هیچ نگرانی و تردیدی از صداقت و محبت اهل دین به تو، به سمت قبله‌ای که نیازهایم را برآورده می‌کند، توجه کردم و به تو امیدوار شدم.

هوش مصنوعی: خریداران به خاطر کمبود زیبایی در جستجوی تو بودند و من تو را مانند یوسف مصری از یک فرد عزیز پاک و خوب کردم.

هوش مصنوعی: اکنون محتشم از کارهایی که انجام داده‌ام خوشحال است، اما من از کارهای خودم متاسفم و نمی‌دانم چرا این کارها را کرده‌ام.