هوش مصنوعی: خورشید در آسمان چهارم به خاطر دل‌سوزی و غم ام البنین به شدت می‌سوزد و می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ناله‌ی دل، پرده‌ی حیا را کنار زده و دل از قدرت عیسی آسمانی جدا شده است.

هوش مصنوعی: دامن او از خون دل و اشک چشمانم پر شده است، همچون لاله‌ای که در دشتی سرسبز روییده.

هوش مصنوعی: دل مرغی ناله می‌کند که چرا مرغی دیگر هزاران جفت را از دست داده و جوانان را انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: چهار نفر مانند عقاب‌ها در کنار درخت سدر نشسته‌اند و به خاطر غم‌هایشان آتشین و پر التهاب هستند.

هوش مصنوعی: مکان مقدس توحید به وسیلهٔ چهار نفر به دست آمده و از آنجا به عنوان پایگاهی محکم و استوار شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: پایه و اساس عدالت به‌واسطه‌ وجود آنها محکم و استوار است، همانطور که نگهدارنده‌ عرش نیز به آنها بستگی دارد.

هوش مصنوعی: صدای دل‌نواز داود، دنیای زمان را به شدت تحت تاثیر قرار داده و موجب ناخوشی و اندوه قلب‌های سنگی و بی‌احساس شده است.

هوش مصنوعی: زهره به خاطر احساس غم و اندوه او، در حال ناله و بی‌تابی است و حتی موی خود را به خاطر حزن و شادی او، به چپ و راست می‌زند.

هوش مصنوعی: یاد ابوالفضل که در میان جمع عاشقان و غم‌دیدگان، نقش برجسته و مهمی داشت.

هوش مصنوعی: چشم‌هایشان همچون شمعی که سوخته، جانشان را می‌سوزاند و با غم آن معشوق زیبا در پیوند است.

هوش مصنوعی: ناله و فریاد او به قدری زشت و وحشت‌انگیز است که آسمان را به لرزه درآورده و به عرش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای زیبا و دلربا، قد و قامت تو در میان گلزار زیبایی بسیار می‌افزاید.

هوش مصنوعی: شما به نور خداوند و ویژگی‌های ویژه‌ای که در آن وجود دارد، توجه دارید. این نور، به‌عنوان اولین و شفاف‌ترین تصویر از حقیقت در کتابی بزرگ و مشخص نمایان شده است.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های تو مانند سروی است که در راهی ناپیدا قرار دارد و در هر خم گیسوانت زیبایی‌های جدیدی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: تلاش و اراده بلند تو فراتر از تصورات و خیال‌هاست و در اوج و بهترین جایگاه قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو رفتی و از باغ یاسین، شکوفه‌ای از شاخه‌های گل یاسمن نیز رفت.

هوش مصنوعی: تو رفتی و با رفتنت، ستاره تواز نماد زیبایی و شرافت در افق من ناپدید شد. چهره‌ات و پیشانی‌ات همچنان در خاطر من باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که کعبه فرو ریخت، چه ضربه‌ای بر رکن یمانی وارد آمد؟ به طرف شمال و به سمت راست.

هوش مصنوعی: بال و پر آن پرنده بزرگ به خاطر غم و اندوهی که روح مطهر فرشته‌ای به نام روح‌الامین احساس کرده، سوخته است.

هوش مصنوعی: آه از دل سینه‌ای که به خاطر ظلم و ستم، مانند پیکانی از کینه پرشده است.

هوش مصنوعی: کوه تجلی الهی شکافته شد و سر "من هستم" به خون آغشته گردید.

هوش مصنوعی: تیر ظلم و ستم را به سوی چشم آگاه تو پرتاب کردند، در حالی که تو از کمین به تماشای آن نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: عقل دیگر قادر به تحمل آنچه تو دیدی نبود، چه از نظر سختی و چه از زیبایی.

هوش مصنوعی: در نهایت، خورشید از طرف مشرق به زمین می‌افتد و نور تابان خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: تمام عمرم به هدر رفته و میوه‌ی دل من به غذایی برای هر کس که به خوشه‌چینی می‌پردازد تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: صبح من و شام غریبان، نشان‌دهنده حال و روز سخت من است. امروز چه روز تاریکی است که به سر می‌برم و محنت‌های غریبی در زندگی‌ام دیده‌ام.

هوش مصنوعی: چهار جوان زینت بخش جانم بودند، و اکنون که به این روز افتاده‌ام، هیچ پسری ندارم.

هوش مصنوعی: در زندگی پس از آن‌ها هیچ خیری نیست، زیرا همه‌ی آن‌ها به زمین افتاده و بی‌جان شده‌اند.

هوش مصنوعی: به خود ببال که فرزندان والامقام به خاطر قطع شریان زندگی جانشان را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: در مورد جوانی که نامش در تاریخ ثبت شده، به یاد نیاورید، بلکه او را به عنوان جوانی شجاع و توانمند بشناسید.

هوش مصنوعی: اکنون که جوانی من به پایان رسیده است، دیگر مرا نخوانید و به من نیازی نیست.

هوش مصنوعی: فقر و سختی زندگی به قدری تاثیرگذار است که از ناله و فریاد یک بانوی بزرگ در طول تاریخ تا پایان جهان، اندوه را به وجود می‌آورد.