هوش مصنوعی: دل بی‌قرار من به خاطر مستی شراب نیست؛ بلکه به خاطر دین و دل بخشنده، سخن شیرین او مرا از خود بی‌خود کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به ابروان پیوسته او نگاه می‌کند، به نوعی در جاذبه آن غرق می‌شود و این باعث می‌شود که او احساس کند وجود او به اندازه‌ای پوچ و بی‌معناست که به حقیقتی بالاتر و وجودی واقعی دست پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: سرو زیبا با قد بلندش چقدر با ناز و عشوه قدم می‌زد، او نسبت به درخت صنوبر، که در نظر دو دنیا کوچک‌تر به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: قد استوار و راست او را نمی‌توان به درخت طوبی تشبیه کرد، چرا که زیبایی و نشاط چمن از قد بلندقامت او ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که بر چهره او می‌درخشد، از باغ توحید شکوفا شده و گل سنبل او از بهشت بی‌نقصی برآمده است.

هوش مصنوعی: حاکم و بزرگ خاندان اخوان، او همان مظهر زیبایی و کمال است. در او جلوه ظاهری و باطنی به حقیقت یکدیگر متصل شده‌اند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، نوشیدنی معرفت و توحید تو، عباس در مجلس ازلی همچون شمعی برای روشنی بخشیدن به شبستان هستی است.

هوش مصنوعی: در مسیر پادشاه شهیدان، از خودگذشتگی و ایثار لازم است. فرد باید از خود عبور کند و بر هر چیزی که دارد، پا بگذارد و به هدفی بزرگتر بیندیشد.

هوش مصنوعی: ساقی به رود آب رفت و جرعه‌ای نچشید، جانم فدای تو است که به وفاداری حق این باده را می‌پرستی.

هوش مصنوعی: صدف، جواهر گرانبهایی را در درون خود نگه داشته و حالا هدف تیر شده است. آه و ناله‌ام از درد آن سینه دل است و فریاد و ناله‌ام از آن تیر کوچک که به دل می‌زند.

هوش مصنوعی: سر او از بدن جدا شد و دستانش از بدنش افتاد، کمرش شکسته شد و به دنبال آن، پشت و پناه همه موجودات زیر و رو گردید.

هوش مصنوعی: بیرق و نظم لشکر از هم پاشیده شد و شاه دین پس از آن به ناامیدی رسید و رشته امیدش گسست.

هوش مصنوعی: نه بدن او از زخم‌های ستم و دوری عشق خسته شد، بلکه این دل عقل بود که از غم او از پا افتاد و تسلیم شد.

هوش مصنوعی: چه زیباست آن لعل درخشان که اگر فقط به حرف بماند، افسوس به آن سرو خوش‌حالت که با رفتار خود، آرام گرفت و به دلنشینی‌اش پایان داد.

هوش مصنوعی: یوسف مصر به خاطر وفایش به معشوق، در درد و غم فرو رفته و حالش بسیار پریشان است. دل او به خاطر اندوهی که از زندانی بودن یوسف دارد، هرگز آرامش نخواهد یافت.