هوش مصنوعی: گل سبز در فصل پاییز و غنچه‌ی سرخ که از دهان آن می‌ریزد، هر دو نشان‌دهنده‌ی یک زیبایی و شور زندگی‌اند. زیبایی آنها در یک‌جا و یک زمان به ظهور می‌رسد، حتی اگر در شرایط متفاوتی باشند.

هوش مصنوعی: جواهری که از آتش به شکل الماس در آمده و یاقوتی که خون از لعل لب او جاری شده، هر دو در حقیقت یکی هستند.

هوش مصنوعی: آن گوهر درخشانی که به رنگ زمرد است، در حقیقت از وفاداری و وفا دلی آتشین و زنده دارد، و این جان و روح در نهایت یکی هستند.

هوش مصنوعی: درخت نخی که از تأثیر زهر کشنده، از سر تا پا به آتش فشان تبدیل شده است، یکی است.

هوش مصنوعی: آن پرنده بلندپرواز که به اوج حقیقت رسیده، همچنان که دشمن نتوانسته نشانی از آسیب به بال و پر او بگذارد، در حقیقت یکتاست.

هوش مصنوعی: آن راهنمای حکیم که از آب آتشین عبور کرد و صاحب فرمانروایی در سرزمین ابدی شد، تنها یک نفر است.

هوش مصنوعی: آن نقطه‌ای که تمام هستی حول آن می‌چرخد و به رضایت و خواست الهی وابسته است، در واقع همان نقطۀ واحد و یگانه‌ای است.

هوش مصنوعی: این جوهر لطیف که به رنگ کرم درآمده، هرگز نتوانسته بین سود و زیان تفکیک قائل شود، زیرا در نهایت هر دو یکسان هستند.

هوش مصنوعی: هیچ کس غیر از مجتبی شایسته این معامله نیست و چشم آسمان هم جز او را ننگریسته است.

هوش مصنوعی: طوبی به مانند باغی است که در آن آل عبا، یعنی خانواده پیامبر، قرار دارند و ریحانه پیامبر نیز امام حسن مجتبی است.

هوش مصنوعی: هیچ کس به اندازه حسن با درد و رنج مواجه نشده است، حتی اگر دیگران هم سختی‌ها را تحمل کرده باشند، اما برابر با آنچه او تحمل کرده، هیچ کس به این شدت دچار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه انگشتر سلیمان از دستش افتاد و به سرنوشت بدی دچار شد، اما به خاطر ظلم و ستم دیو، نتوانست به بلایی که انتظار می‌رفت دچار شود.

هوش مصنوعی: اگر نوح نبی از خطر امواج رنجیده شود و غرق در دریای غم گردد، دیگر نمی‌تواند به بنیاد نجات خود بپردازد.

هوش مصنوعی: یوسف هرچند که از پدر پیرش دور بود، اما در وطنش احساس تنهایی و بی کسی نکرد.

هوش مصنوعی: شمع اگرچه از غروب تا سپیده دم سوخته و خاموش شد، اما درد و غم جانکاهش در دل کسی بروز نکرد و به بیرون نریخت.

هوش مصنوعی: پروین، زیبایی‌های ماهرخ را نثارش می‌کند، اما پروانه‌ای که به شمع دل می‌رسد، به اجتماع نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: واقعاً هیچ پرنده‌ای از آشیان مقدس مانند او در دام زاغ و زغن گرفتار نشد.

هوش مصنوعی: تنها غم نصیب دل بلندمرتبه‌ای است که از آن انتظار دیگری نمی‌رود و همچنین زیان و درد به دنبال آن لب‌های شیرین نمی‌آید.

هوش مصنوعی: دشنام و ناسزاهای دشمن، همانند زهر است که به راحتی به بدن آسیب نمی‌زند.

هوش مصنوعی: هر چه از دوست دیدی که باید از دشمن می‌دیدی، جز صبر و طاقت چاره‌ای نبود؛ هیچ راهی برای تسکین دردهای دلش وجود نداشت.

هوش مصنوعی: هیچ دلی به اندازه دل مجتبی از غم نسوخت. اگر هم دل دیگری از یک بیگانه آسیب ببیند، دل آشنایی هرگز نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر محلی که به خاطر بادهای گرم و سوزان آسیب دیده، از نسیم بهاری و لطیف آسیب نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: دل او به‌خاطر انتقاد دوستانش به شدت رنجید، اما از زهر و ناسزای دشمنان آسیب ندید.

هوش مصنوعی: از هر بی‌ارزشی چه فرقی می‌کند، وقتی که در باغ معرفت، شکوفه‌ای از گلستان علم و ادب زنده نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: جز آنکه تنها گوهر توحید است، هیچ کس نتوانسته است که از الماس خالص، لعل زیبای دلربا بسازد.

هوش مصنوعی: هیچ برادری در دنیای امروز، به خاطر فقدان برادرش، همچون گل‌هایی که رنگ و جلوه‌ای دارند، نمی‌سوزد و تحت تأثیر اندوه قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: باور نکن دلی که به خاطر آن ناله کرده، از آتش احساسات سوزانده شده است.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که نتیجه عمرم به خاطر درد و رنج سوخت، شگفت‌زده‌ام که چرا تمام زندگی جهان سوخته نشد.

هوش مصنوعی: وقتی که روح جهان امکان از بدن جدا شد، دیگر جنبنده‌ای نماند که از این ماجرا آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: چراغی که دل را روشن می‌کرد خاموش شد، اما شعله‌ای از غم و اندوه در دل مجتبی روشن شده است که سوزان و آزاردهنده است.

هوش مصنوعی: سلطانی که بر آسمان و ستاره‌ها فرمانروایی می‌کرد، آن‌چنان غمگین شد که از مردم فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: انسانی عمرش را در سختی و مشکلات گذرانده و از زندگی خود خسته شده است. وقتی که دچار دردسر یا مصیبت می‌شود، جز صبر کردن چاره‌ای برایش نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: حق خلافت او به ناحق غصب شد، در حالی که او از شدت دل‌تنگی و درد، بر ظلم و فساد صدرنشینان نظاره می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر کوه سنگین آنچه را که او شنید می‌شنید، از شدت فشار می‌شکست، هرچند که دلش از سنگ سخت‌تر بود.

هوش مصنوعی: زمانی که از اسب خلافت پیاده شد، هر سواری که می‌گذشت، در اطراف او دچار آشفتگی و بی‌قراری بود.

هوش مصنوعی: وقتی خنجر تیز به ران او رسید، یکباره به او حمله کرد، اگر نه شاید فرصتی دیگر برای زندگی داشت.

هوش مصنوعی: روی زمین چطور ممکن است که همه جا مانند کوه طور (کوه مقدس) باشد، زیرا از شدت گریه و اندوه، دل‌ها حتی در سینه‌هایشان شعله‌ور شده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که ارتباطی میان گذشته و حال دارد، از زهر مهلکی در دلش آسیب دیده و جگرش پاره پاره است.

هوش مصنوعی: او که به خاطر دردها و رنج‌هایش از الماس هم باارزش‌تر است، هیچ‌گاه تنها نشد و در تمام عمرش با احساسات و زخم‌هایش زندگی کرد.

هوش مصنوعی: خون‌های غم درون دل به پیاله‌ای ریخته شده یا گلبرگ گل از دهان شاخه لاله ریخته است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که به گوشه‌نشینی روی آورده است، با درد و رنج همراه شده و غم، همدم او گشته است.

هوش مصنوعی: آن کسی که صبح ابدی از پیشانی‌اش دمیده شد، زندگی‌اش ناامیدتر از شب ابدی است.

هوش مصنوعی: خسروی که از روح‌الامین فرمان می‌گیرد و به او توسل جسته، در حقیقت به حکم دیو محکوم شده است.

هوش مصنوعی: اگر موسی به خاطر غم‌هایش به شدت گریه می‌کرد، تو هم بی‌خود و بی‌جهت به آه و ناله او پاسخ می‌دادید و در آتش احساساتش فرو می‌رفتید.

هوش مصنوعی: اگر مسیح ناگهان آنچه را که او دید، دوباره ببیند، ممکن است که چرخ چهارم زندگی‌اش به شکلی دیگر بچرخد.

هوش مصنوعی: آن درخت بلند و سبز چه زیبا و دلنشین شده است، واقعاً به خاطر اینکه بر اثر عشق و دلدادگی، دل من پر از احساس و غم شده است.

هوش مصنوعی: روی زیبایی چقدر تحت تاثیر غم قرار گرفته است، تا جایی که اشک‌ها از چشمانش سرازیر شده و دلش مانند جویبار، پر از احساسات گوناگون است.

هوش مصنوعی: درخت طوبی (درخت بهشتی) به خاطر زیبایی و قامت بلندش، پس از مرگ و در عالم دیگر، از هر سو بر او گلاب و خوشبویی پاشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که از بزرگان و پیامبران است، از همان ابتدا از نعمت‌ها و برکات محروم شد و در نهایت نیز دور از آن‌ها ماند.

هوش مصنوعی: آن بزرگواری که صاحب خانه کعبه است، به خاطر او هر چیزی که به خانه کعبه برود، حرام است.

هوش مصنوعی: ای ماه که در چرخ زمان عمر زیادی داری، تو همچون فرزند عقل که از گذر عمر خسته شده‌ای و گرفتار غم و اندوه هستی.

هوش مصنوعی: فدای دل و جان پاره‌ات می‌شوم که از درد شدید و دشنام‌ها و زخم‌های تیر آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در عرش عشق نشسته‌ای، در این زمان سلیمان از غم تو کنار رفته است، ولی شیطان قدرت‌مند هنوز هست.

هوش مصنوعی: در دنیای امروزی با مشکلات و بی‌عدالتی‌هایی روبرو هستیم که مانند دیوی بر فراز منبر ایستاده و پیام‌های نیک را تحت‌الشعاع قرار داده است. در این شرایط، حتی روح‌های پاک و الهی نیز در زیر سایه این ظلم به فراموشی سپرده شده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به آرزوی شاعر دارد که کاش میرزایی که در حجاز است و در کنار تخت امیر شام قرار دارد، سقوط کند. شاعر به نوعی از این موقعیت ناخوشایند و ناپسند ابراز نارضایتی می‌کند و به آن می‌خواهد بگوید که وجود این میرزای خاص و این مقام در آن شرایط، مطلوب نیست.

هوش مصنوعی: مرکز توحید به بی‌اعتنایی و کفر گرفتار شده و دین اسلام تحت تأثیر مشکلات قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: دست‌ها در حیرت هستند و زبان ناتوان، در گفتار به زیبایی تو مانند غرابی که درخشش لعل داشته باشد، تو هم دلسوز و خوشایند هستی.

هوش مصنوعی: عجبا که مردم دنیا به چه چیزهایی اهمیت می‌دهند، در حالی که یوسف، با آن همه شکوه و زیبایی، به خاطر چیزی بسیار ناچیز به فروش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در روز عدالت و انصاف به فریاد غمگینان می‌رسد، چه چیزی باعث شده که دست ستمکاران به تو دستگیر شود؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که پرنده افسانه‌ای در دام غم گرفتار شد، دیگر هفت اقلیم از درد و اندوه دوری جسته و به حالت غم و اندوهی عمیق درآمد.

هوش مصنوعی: ای روح و عقل برتر و گل خوشبو، تو که از درد و غم‌های زمانه پر شده‌ای.

هوش مصنوعی: ای پادشاه عدالت‌گستر که از ظلم روزگار یک شب هم آرامش نداشته‌ام.

هوش مصنوعی: از دوستان خیلی انتقاد شنیده‌ای، اما درد و رنجی که از دست غریبه‌ها پیش آمده را هرگز نچشیده‌ای.

هوش مصنوعی: هرگز کسی مانند تو را که وجود لطیف و دلنشینی دارد، در برابر دشمنی بد ذات ندیده‌ام، همچون قمر در برج عقرب که نادر و خاص است.

هوش مصنوعی: به خاطر تمام بدی‌هایی که به تو کردم، هرچقدر هم که تلاش کردم تا به تو خوبی کنم، باز هم به دلیل تلخی‌ها و بی‌تابی‌های خودم هیچ چیز خوشایند نمی‌توانم به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: ساقی از ابتدا تا همیشگی چیزی مانند ساغر تو ندارد، اما نزد خداوند، تو نزدیک‌ترین و محترم‌ترین هستی.

هوش مصنوعی: بله، مصیبت و سختی‌ها در مرتبه نزدیکness به اولیا و بندگان خاص خداوند قرار دارد و در فضایی که به این قرب مربوط می‌شود، هیچ چیز نمی‌تواند به تو نزدیک‌تر باشد.

هوش مصنوعی: حتی اگر دنیا رو به نابودی برود و چهره خورشید و ماه در خاک پنهان شود، تو همچنان چون ستاره‌ای درخشان باقی خواهی ماند.

هوش مصنوعی: من هرگز نشانی از تیر ستم ندیده‌ام که جز پیکر بی‌جان تو در هیچ دینی باشد.

هوش مصنوعی: ای نیازمند، گریه کن که چه غم‌انگیز است این ماتم، زیرا این درد کمتراز آن زهر کشنده نیست.