هوش مصنوعی: صدای بلبل از جذبه گل، و ناله قمری از شور سنبل، باعث شده‌اند که از قدرت تحمل من خارج شوم و دل مرا به شدت تحت تأثیر قرار دهند.

هوش مصنوعی: از لطافت و ظرافت طبع طوطی، سکوت کردن چه احمقانه است! به یاد داشته باش که با نواختن و آواز خواندن، از خطرات دور می‌مانیم؛ بنابراین در این صبر و تأمل، باید تحرک و شجاعت نشان دهیم.

هوش مصنوعی: برای یادآوری ساقی، آهنگی بزن که گاهی به شیوۀ حجاز باشد و گاهی به سبک عراقی. چون وقتِ مناسب دیگر باقی نمانده است، پس توقف نکن و درنگ مکن.

هوش مصنوعی: از خم وحدت یک جام بنوش و از جام لذت بهره‌مند شو. در مورد ننگ و نام خود نگران نباش، زیرا این تصور تنها نشانه نادانی است.

هوش مصنوعی: بیا که با شادی و خوشی زندگی کنیم و از صدای نغمه‌ساز لذت ببریم. بیا پیاله‌ای پر از می را بنوشیم و غم‌ها را فراموش کنیم. با نغمه‌های دلنشین، دست به دعا و درخواست بزنیم و امیدمان را به خداوند متصل کنیم.

هوش مصنوعی: در ستایش آن معشوق خاص، با شور و آهنگ عاشقانه تلاش کن. از دل غصه‌های زمانه شکایت نکن و نگذار غم در بنیاد وجودت تزلزل ایجاد کند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های آن معشوق دلربا می‌گوید که باعث می‌شود شنونده به وجد بیاید، اما نمی‌دانم چرا او هم به آن چهره و نقش و موهای مجعد علاقه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: دل هیچ گاه از عشق او آرام نمی‌گیرد، بنابراین باید در شمع چهره‌اش بسوزیم، به‌گونه‌ای که هر چیزی دیگر نابود شود، چه عطر عنبر باشد، چه چوب صندل و چه گل قرنفل.

هوش مصنوعی: به راستی که شگفت‌انگیز است، از آن همه تازگی و زیبایی که بر چهره‌ی خورشید و ماه تابیده است. در این میان، هزار شیرین و هزار خسرو به زیبایی و شکوه در دایره‌ی بندگی‌اش در اسارتند.

هوش مصنوعی: گوشه‌ای از یک داستان جذاب و پیچیده را بگو و با زیبایی‌های آن، گیسوی بافته شده و به هم پیوسته‌ات را به نمایش بگذار. این گیسو همواره در حال گردش و تکرار است.

هوش مصنوعی: لبان او به اندازه‌ای زیبا و دلنوازند که مانند چشمه‌ای از شربت شیرین به نظر می‌رسند و در او آرامشی وجود دارد که فراموشی از دنیای مادی را به همراه دارد. زیبایی و جذابیت او نه تنها در چهره‌اش مشهود است، بلکه به گونه‌ایست که همچون آسمانی پر از ماه و باغی مملو از گل، دل را به شگفتی وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: در چهره‌ی آن گوهر و زیبایی مقدس، معنای حقیقت و ذات خداوند به عمق دریا نمی‌رسد. اگر خس (علف هرز) به عمق وجود او دست یابد، به حقیقتی ژرف و غیرقابل تصور خواهد رسید.

هوش مصنوعی: در چهره‌ات جلوه‌گری می‌کند، نور عقل کلی که نشانه‌ای از زیبایی لیلی است. این زیبایی، جلوه‌ای ناقص است از حقیقتی که در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: به سمت محبوب یگانه‌ام می‌روم و زیبایی او همچون پرده‌ای بزرگ است که جلوه‌گری می‌کند. از سر تا پای او، نشانه‌هایی از پیامبر مشاهده می‌شود و در او راز کل عالم به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: راستی و حقیقت، سخن گویای امام صادق است که به عمق علوم پرده برمی‌دارد و سنت‌ها را از دگرگونی حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: کتاب‌های الهی و حکمت‌های موجود در آن، مانند طرحی لطیف از معرفت هستند و خودشان گواهی می‌دهند که تمام هستی از وجود پروردگار ناشی می‌شود و به سوی او نزول پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: خلیفه‌ای که پیامبر آخرالزمان است، نتیجه و فرزند نخستین نسل از طا، ها و یاسین می‌باشد. او از نسل رفرف سوار و دلدل است.

هوش مصنوعی: تنها خورشید سلطنت، بر اساس فرمانش از اولین ماه تا ماه‌های دیگر، دلایل توجیهی ملوک را می‌پذیرد و در مقابل او باید با حقارت سر به زیر آورد.

هوش مصنوعی: در خلوت و آرامش، با خداوند بودن، زیبایی او گواهی است که دل را خوش می‌کند. با نور و زیبایی‌اش، خرد و درک عقل را به راه می‌برد، چون اوست که راه رسیدن به حق و حقیقت را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: حریم او به عنوان مرکز تمامی دایره‌ها، محور دور آن نقطه‌ای است که همه خوشی‌ها و خیرات در اطراف آن می‌چرخند. این مکان، محیط هر لطف و نیکی است که به دیگران می‌رسد.

هوش مصنوعی: در آغاز، نوشته‌ای بدون شک نوشته شده که در آن، بزرگترین نشانه از نسخه‌ای پنهان وجود دارد. در سپیده‌دمی که دوست، تاریکی را می‌شکافد، این نوشته به صورت عدم و بی‌هویتی منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره او در عالم، هزاران خورشید درخشیدند و به روشنی پرداختند. به طوری که آسمان از طاقت دلش ناتوان شد و زمین به خاطر این صبر و تحمل سر بلند کرد.

هوش مصنوعی: علم و دانش او تمام جهان را زیبا می‌سازد، و عقل‌ها از درک او ناتوانند. هیچ قلمی توانایی ندارد که بتواند او را به‌خوبی توصیف کند و آنچه از او سرچشمه می‌گیرد را درک کند.

هوش مصنوعی: جهان دانش و آگاهی تحت هدایت اوست و زیبایی‌های او به طور طبیعی خداوندی است. در او، مقام اصلی و نیکی نهفته است.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی، برو به سمت بقاب قوسین و به آن پادشاه جهان بگو که غیر از تو کسی در اینجا نیست که نیازمندان را حمایت کند.

هوش مصنوعی: اگر تو یک نگاهی به ما بیندازی، چه چیزی از مقام و قدرت تو کمتر می‌شود؟ چون با یک نگاه تو، تاریکی دور خواهد شد و جهان روشن‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: از تغییرات آسمان چه بگویم؛ در دام فریب او گرفتار شده‌ام. نه قلبی دارم که به سرود شوق بپردازم، نه حالتی در وجودم که بتوانم به شعر و نغمه بپردازم.

هوش مصنوعی: من در چنگال سرنوشت گرفتارم، به‌طوری که جهان از فریاد من می‌لرزد. من به تو پناه آورده‌ام و در حقیقت، تو تنها مرجع و مقصدی هستی که به آن نیاز دارم.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌ارزد که تو، ای هدف نهایی آرزوهایم، برای راحتی من در انتظار تو، بیشتر از این نادیده‌ام نگیری؟