هوش مصنوعی: لاله‌ای که در باغ دل من شکفته شده، تویی، ای علی جان. تو شمعی هستی که محفل قلب من را روشن می‌کند، ای علی جان.

هوش مصنوعی: ای طوطی من، وقتی از کنار من رفتی چه دیدی؟ که من در دریایی از خون غرق شده‌ام، ای علی جان!

هوش مصنوعی: عمر تو مانند خرمنی است که به باد رفته و به خاطر ستم و بی‌عدالتی نابود شده است. از این وضعیت به شدت ناراحت و رنجیده‌ام.

هوش مصنوعی: گوهر درخشان من از دستم رفت و شانس زودگذر من از بین رفت، ای جانم، ای جانم.

هوش مصنوعی: قدرت و توانایی من از دل رفته و مانند گلی که پژمرده شده، به باد رفته است. من تنها مایه‌ی وجودم، علی جان، تو هستی.

هوش مصنوعی: حلقه تو با تیر ستم پاره شده و زخم غم تو مرا به مرگ کشانده، ای علی جان!

هوش مصنوعی: روز من پر از درد و ناراحتی توست، پس شب من را تیره و تار نپندار؛ زیرا که وضعیت من از این هم بدتر است، ای علی جان!

هوش مصنوعی: حرمله مرا از ریشه‌ام جدا کرد و چه غم بزرگی بر دل من گذاشت که یاد تو را همیشه با خود دارم، ای علی جان!

هوش مصنوعی: ای یوسف من، اگر گرگ مرگ تو را ببلعد، مرا هم خواهد بلعید و من از دل بی‌خبرم. ای جان علی، ای جان!

هوش مصنوعی: من شایسته آن دسته گلی نیستم که ستایش می‌شود، زیرا دامن من، علی جان، هیچ‌چیز به ارزش آن ندارد.

هوش مصنوعی: ای غنچه گل، شاید خنده تو بتواند گره این مشکل من را باز کند، علی جان.

هوش مصنوعی: اگر به میخانه برویم و مست شویم، چه می‌توانم درباره این آرزو و کشش بی‌نتیجه‌ام بگویم، ای جان علی!

هوش مصنوعی: عمر من به بطالت گذشت و زندگی‌ام بی‌ثمر سپری شد. تلاش‌هایم بی‌فایده بودند و تنها حسرت به دل دارم. ای علی، جان من!

هوش مصنوعی: همسفری تو با من بود، حالا که کنارم نیستی، دلم به شدت پر از اندوه و غمدی. عزیزم، عزیزم.