غروی اصفهانی » دیوان کمپانی » غزلیات » شمارهٔ  ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا نخل امیدم را تو بری</p></div>
<div class="m2"><p>شیرین تر از این نبود ثمری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اندر نظر ارباب کمال</p></div>
<div class="m2"><p>حاشا که چه عشق بود هنری</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>در منطقه اش فلک الافلاک</p></div>
<div class="m2"><p>نبود جز حلقۀ مختصری</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>عشق است نشانۀ انسانی</p></div>
<div class="m2"><p>عشق اشت ممیز دیو و پری</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>تا در طلب آب و علفی</p></div>
<div class="m2"><p>حیوانی و در شکل بشری</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>از خط طریقت دوراستی</p></div>
<div class="m2"><p>وز علم و حقیقت بی خبری</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>ای ماه جهان افروز بکن</p></div>
<div class="m2"><p>بر بام سیه رویان گذری</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>من مشتری تو و مفتقرم</p></div>
<div class="m2"><p>خو کرده چه زهره به نغمه‌گری</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۰

تا نخل امیدم را تو بری
شیرین تر از این نبود ثمری
اندر نظر ارباب کمال
حاشا که چه عشق بود هنری
در منطقه اش فلک الافلاک
نبود جز حلقۀ مختصری
عشق است نشانۀ انسانی
عشق اشت ممیز دیو و پری
تا در طلب آب و علفی
حیوانی و در شکل بشری
از خط طریقت دوراستی
وز علم و حقیقت بی خبری
ای ماه جهان افروز بکن
بر بام سیه رویان گذری
من مشتری تو و مفتقرم
خو کرده چه زهره به نغمه گری

شمارهٔ  ۸

شمارهٔ  ۹

شیرین تر از این نبود ثمری

حاشا که چه عشق بود هنری

در منطقه اش فلک الافلاک

خو کرده چه زهره به نغمه‌گری

شمارهٔ ۹

اطلاعات