هوش مصنوعی: من مانند مجنون هستم و تو در زیبایی از لیلی پیشی گرفته‌ای. دل من همچون کوه سینا است و چهره‌ات همانند تجلی پروردگار.

هوش مصنوعی: هر کسی که به روی تو نظر کند و به خاطر تو از دیگران فاصله بگیرد، جز به دامن تو چیزی ندارد که به آن دلگرم شود.

هوش مصنوعی: آیا از انتقادهایی که به من می‌شود در کنار مهمانی تو شکایت کنم؟ آیا می‌توانم گاهی از رقبای جدید تو گله‌ کنید؟ هرگز.

هوش مصنوعی: هرچند که از هم دوریم، اما شوق حضور تو ما را مست کرده است. عارفان هیچ تسلی جز تو ندارند و تنها از تو آرامش می‌گیرند.

هوش مصنوعی: توهم هرگز نمی‌تواند به آن سطح برسد که به اوج آرزوها و تلاش‌ها دست یابد، اگرچه از عرش بلند هم بگذرد.

هوش مصنوعی: جرم کوچک هر چند تلاش کند، نمی‌تواند با تابش خورشید مقابله کند و بر آن اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: فاصلهٔ دو قوس در آسمان به زیبایی تو می‌افزاید و قدرت بینایی عقل به طور شگفت‌انگیزی بالا رفته و از آنجا که تو فرود آمده‌ای، نمایی فوق‌العاده به وجود آورده‌ای.

هوش مصنوعی: انسان نیازمند و تلاشگر است و باید به خود فکر کند. همچنین، نور الهی از سوی خداوند بر دل‌ها تجلی پیدا می‌کند.