گنجور

شمارهٔ ۱۰۳

یکی گفت یا شیخ بنده به گناه از بندگی بیفتد؟ شیخ گفت چون بنده بودنه، پدر ما آدم چون بنده بود به گناه از خداوند بنه افتاد بندۀ او باش هر کجا خواهی باش ذَنبٌ مَعَ الافتقارِ خَیرٌ من طاعَةٍ مَعَ الاِفْتِخار آدم افتقار آورد و ابلیس افتخار لولا العصاة لَضاعَ رحمة اللّه.

اطلاعات

منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

یکی گفت یا شیخ بنده به گناه از بندگی بیفتد؟ شیخ گفت چون بنده بودنه، پدر ما آدم چون بنده بود به گناه از خداوند بنه افتاد بندۀ او باش هر کجا خواهی باش ذَنبٌ مَعَ الافتقارِ خَیرٌ من طاعَةٍ مَعَ الاِفْتِخار آدم افتقار آورد و ابلیس افتخار لولا العصاة لَضاعَ رحمة اللّه.
هوش مصنوعی: یکی از افراد پرسید که آیا ممکن است بنده به خاطر گناه از بندگی خداوند خارج شود؟ شیخ پاسخ داد که از آنجا که انسان بنده خداست، پدر ما آدم به دلیل اینکه بنده بود، به گناه افتاد. بنابراین، هر کجا که بخواهی، به عنوان بنده خداوند باش. اشتباه و گناه همراه با نیاز و فقر به خداوند بهتر است از طاعت و عبادت با حالت خودبرتربینی. آدم به دلیل فقر به سوی خداوند متوجه شد، در حالی که ابلیس به خاطر خودبرتربینی از رحمت خداوند محروم ماند.