هوش مصنوعی: شیخی تصمیم گرفته بود به شهر مرو برود و خواجه علی خباز، که خادم صوفیان بود، و پیر بوعلی سیاه هم به جمع آمده بودند. زمانی که خبر آمدن شیخ به آنها رسید، با یکدیگر گفتند که باید پیشاپیش خود را آماده کنند. خواجه علی برای استقبال شیخ برنامه‌ای ترتیب داد و به اندازه‌ای اقدام کرد که برای سگ‌های محله یک الاغ چاق خرید و آن را ذبح کرد. خادم از او پرسید چرا الاغ را ذبح کرده است. خواجه علی پاسخ داد که برای آنکه شیخ می‌خواهد بیاید و سگ‌های محله نیز باید شکم‌شان سیر شود. سپس به استقبال شیخ رفتند، در حالی که شیخ قصد داشت در باطن عبداللّه فرود آید. بوعلی سیاه گفت که آن سال ما باید خدمت کنیم تا برنامه‌ای ایجاد شود و حالا که برنامه‌ای پیش آمده، نباید اجازه دهیم که شیخ به جای دیگری برود. شیخ گفت که باید همه با شجاعت بایستند و جا به جا نشوند. پیر بوعلی هم گفت که شیخ باید حال ما را بداند وگرنه کار ما تمام است. شیخ به شهر وارد شد و به خانقاه رفت و روی تخت نشست و پیران در خدمت او نشسته و جوانان صف کشیدند. در این حال که شیخ شروع به صحبت کرد، خواجه علی خباز حس غیرت به او دست داد. سپس بوعلی سیاه به جمعیت پیوست و وقتی هیبت شیخ را دید، با خود گفت اگر مردم او را ببینند و سخنانش را بشنوند، ولایت و مرو از دست خواهد رفت. شیخ به خواجه علی گفت که باید چیز خوبی به بازار بیاورد. او بیرون رفت و یک شاباطی پاکیزه آورد. شیخ شاباطی را به تن کرد و رو به پیر بوعلی گفت که ما شهر مرو و ولایت آن را به این شاباطی به شما فروختیم و حالا که این شاباطی را برای شما آوردیم، باید بیرون برود و هیچ مقام دیگری نکند. با اصرار از او خواستند که بماند و سفره‌ای بچیند، اما شیخ نپذیرفت و به باطن عبداللّه رفت. سپس خواجه علی خباز سفره‌ای در صحرا پهن کرد و وقتی شیخ از سفره فارغ شد، دوباره به خانه خود بازگشت.