هوش مصنوعی: امشب دلِ عاشق من به خاطر عشقش به شدت می‌سوخت؛ گویی در یک گیاه خشک، عذابی پنهان شده بود.

هوش مصنوعی: ماجرای شب را از من نپرس، زیرا هیچ‌کس به اندازه من آنچه را که در این شب بر من گذشته، تجربه نکرده است. احساسات و دردهایی که در این شب دوری تجربه کرده‌ام، خاص من است و قابل توصیف نیست.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواستم که غم و اندوه از دل من بیرون برود، حتی اگر تمام زندگی و وجودم را به ویرانی کشانده بود.

هوش مصنوعی: یاد آن کسی که دل ما را به شدت سوزانده و سینه‌امان را مانند آتشگاه یزدان داغ کرده بود.

هوش مصنوعی: جانم آرام است هرچند که تیر عشق به دلم رسیده و هر رشته موی من مانند صد پیکان به من آسیب زده است.

هوش مصنوعی: فردی که از اشک‌های من کنار چشمانش اقامتی کرده بود، حتی اجازه نداد که یک قطره آب به کشت امید من برسد.

هوش مصنوعی: بی تو، چشمانم مانند کشتی در دریای مشکلات غرق شده‌اند و آنچه بر سرم آمده، همچون تأثیری است که طوفان بر روی خاشاک می‌گذارد.

هوش مصنوعی: پرده روشنی و آگاهی این بیچاره را به خاطر نگرانیش، مانند آتش زیر خار و خسی که او را پنهان کرده، نپوشانده و محدود کرده است.