هوش مصنوعی: فتنه‌گر من به تندی و با شدت به من نزدیک شد، مانند فتنه‌ای که در میان شور و هیاهو است و مانند کینه‌ای که در دل جنگ وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از هزار جان خودش فرار کند، وقتی که در برابر این زیبایی و دلربایی یک جلاد و ناز و عشوه یک سرهنگ قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از شیشه عشق، نوشیدنی پر از امید و ترس می‌نوشم، شاید که شهد و زهر در هم آمیخته شده باشند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سنگدلان (افرادی که دل‌های سخت و خشن دارند) با رفتار خود، رنگ و صدایی به لعل (جواهرات) می‌دهند. این کار آنها به گونه‌ای است که شکاف و کینه‌ای در میان مردم ایجاد می‌کند و در عین حال، نوعی دورویی و نیرنگ در کارشان وجود دارد. به عبارتی دیگر، برخی افراد با رفتار و ظاهر خود در تلاشند تا دیگران را فریب دهند و به این ترتیب، احساسات منفی در بین مردم به وجود می‌آورند.

هوش مصنوعی: یک بار وفاداری که نشان دادی، تمام زخم‌ها و بدی‌هایی را که به خاطر دیگران در ذهنم داشتم، فراموش کرد. اما در عوض، با یک عذرخواهی ساده، به یادم می‌آوری که چقدر جنگ و جدل داشتم.

هوش مصنوعی: از روزی که به تو رسیدم تا زمانی که از هم جدا شدیم، چه فرقی دارد که من از ترس به سمت تو نگاه نکنم و تو هم به خاطر احساس شرم به من نگاه نکنی؟

هوش مصنوعی: وقتی لاله از زمین سر بر می‌آورد، برازنده‌ی توست که دامن این گل به رنگ خون شهید تو آغشته شده است.

هوش مصنوعی: تمام شب به خاطر اضطراب خوابم نمی‌برد، چون نگرانم که با چه حالتی و چه رنگی صبح را آغاز کنم.

هوش مصنوعی: برای تبریک گفتن عید، تو را به کنار خود آوردم، همان‌گونه که سلیمان به تختش در زمان مناسب دست یافت.

هوش مصنوعی: پیروزی و پناهی که سکندر به دست می‌آورد، به خاطر قدرت و بزرگی خان احمد است که با وجودش هوشنگ، شاه بزرگ، هم تحت تاثیر او قرار می‌گیرد و از ترس دچار حیرت می‌شود.

هوش مصنوعی: نشان خاتم او بود، اگر بخواهیم به تشبیه بپردازیم، سفیدی چین به همراه سیاهی زنگ در واقع ترکیبی از زیبایی و کمال او را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاید آب دریا به روشنی و پاکی ذهن او، تصویری از خورشید را منعکس کند، اما این تصویر ممکن است به خاطر کثیفی و ناپاکی، همچون خرچنگ، جلوه‌ای بد به خود بگیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر اشتیاق او، با آغوشی گشاده و در فاصله‌ای دور منتظر مانده‌ام. چون عهد او برایم مانند طلوعی روشن است و به آنچه که می‌خواهم می‌رساند.

هوش مصنوعی: از عدل و انصاف او هیچ‌کس آزار ندید، جز آن‌که در اثر نوازش ساز، نوازنده بر رگ چنگ نشتر (چیزی تیز) گذاشت.

هوش مصنوعی: تو به قدری باوقار و با عظمت هستی که زیبایی و استواری‌ات آن‌قدر زیاد است که حتی کوه‌ها هم نمی‌توانند به خود ببالند و ادعای سنگینی کنند.

هوش مصنوعی: اگر چشمان تو نوری به من بدهند، شب تار برایم مانند شمعی روشن خواهد شد و حتی پری را که از صد فرسنگ دور است، نزدیک‌تر و واضح‌تر مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: قدر تو به قدری بلند است که آسمان به خاطر تو آنقدر پایین آمده که پلنگ می‌تواند دستش را به سوی گریبان ماه دراز کند.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و شوقی که به بوسیدن تو دارد، منطقی است که سنگی مانند لعل (مروارید) بتواند مانند آتش از درون خود شعله‌ای بروز دهد.

هوش مصنوعی: از مقام والای تو، سیاهی هفت اقلیم به‌گونه‌ای در نظر می‌آید که مانند تصویر هفت رنگ در آب است.

هوش مصنوعی: تصور تو مانند تابش خورشید در دل من می‌تابد و هر 순간 باعث می‌شود رازهای پنهان و درونم را، که همانند آینه‌ای در زیر گرد و غبار است، روشن کند.

هوش مصنوعی: زمانی که روز جنگ از سمت چپ و راست فرارسد، زمین و زمان به آرامش خواهند رسید و فشار و اضطراب برطرف خواهد شد.

هوش مصنوعی: صدای طبل و هیاهو و ناله‌های نی به قدری در فضا پیچیده که انگار درد آسمان را می‌فشارد و زنگی را به صدا در می‌آورد.

هوش مصنوعی: با کینه و نفرت، موجی از آشوب به پا می‌شود که مانند سپر، پیشانی و چهره‌ای واضح و شفاف را به نمایش می‌گذارد، همچون دُرهایی که در علم اندیشه و دانش پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: از سر مستی و شوق، آدم‌ها مانند مهره‌های شطرنج در میدان نبرد فعال و مشغول‌اند، در حالی که هیچ‌یک از آن‌ها از وضعیت واقعی و جنگی که در آن هستند، بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت ضربه هایی که می‌زند، اگر سر و بدن بشکنند، دیگر نمی‌توانند برای تحمل وزن استخوان، از قوت آن استفاده کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که تار دانه‌های تسبیح در دل‌ها گذر کند، یک تیر از حملهٔ تو کافی است که در میان اعداد به شدت جا بگیرد.

هوش مصنوعی: خداوند را سپاس که آن باد با سرعت و شتابی که دارد، همانند دست خیال در راندن پیک به جلو، ناتوان است.

هوش مصنوعی: اگر خورشید سریع‌تر از آنچه که باید حرکت کند، نشان‌دهندهٔ آن است که نسیمی سریع و تند در حال وزیدن است.

هوش مصنوعی: وقتی که با کلاهی زرد و تیغی خونین به حرکت پرشور ادامه می‌دهی، آفتاب به رنگی خاص و زیبا در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر او را محکم در آغوش نگیری، نمی‌توانی سوار زینش شوی.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید در یک روز تمام آسمان را می‌پیماید، اگر در مسیرش سایه‌ای وجود داشته باشد، نباید از انتظار آن سایه غافل شد.

هوش مصنوعی: آیا در محفل باشکوه تو، آسمان زیر پا می‌نشیند و نغمه‌های ناموزون مانند چنگی بدون سیم به گوش می‌رسند؟

هوش مصنوعی: با اراده برگزاری مراسمی به خاطر کمال و زیبایی تو، از زوال و نابودی دوری کن، چون اینجا مکانی است که افراد فرهیخته و صاحب‌نظر گرد هم آمده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو و در اثر عشق و دیوانگی، از راه‌های زیادی که پیش از این وجود داشته و مسافت‌های طولانی عبور کرده‌ام، انگار هیچ کدام از آن‌ها برای من مهم نبوده و همه چیز در برابر تو کم‌اهمیت شده است.

هوش مصنوعی: با یک اشارهٔ زیبا، خود را آزاد کرده‌ام و به یک پیام، با زبان به پرواز درآمده‌ام.

هوش مصنوعی: ذهن انسان از تصور مکانی خاص ناتوان است و زبان نیز قادر نیست فاصله‌های بسیار را به خوبی بیان کند.

هوش مصنوعی: من از همه این مسیرها فقط به خاطر اطاعت از دستور تو آمده‌ام، در غیر این صورت، دل من از سلطنت خودم به شدت دلگیر بود.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که در زمان دعا و درخواست از خداوند، باید از سخنان و بحث‌های غیرضروری خودداری کرد. به جای آن، باید دست‌ها را به دعا بلند کرد و به طرف درخواست‌کننده (خدا) توسل جست.

هوش مصنوعی: همیشه تا ستاره ثریا در این باغ وجود داشته باشد، چرخ زندگی به رنگ نخل بارور خواهد بود.

هوش مصنوعی: به شکل خوشه‌ای از انگور، سرهای دشمنان به خاطر قهر و خشم تو در حال آویزان و در هم تنیده‌اند.