قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.

وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (۱) ویل هر طنّازی را سخن چینی بد گویی.

الَّذِی جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ (۲) او که مال بر هم می‌نهد و بر هم می‌شمارد.

یَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (۳) می‌پندارد که مال او او را ایدر پاینده دارد.

کَلَّا نه. لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ (۴) در افکنند او را در آتش خرد کننده و شکننده.

وَ ما أَدْراکَ مَا الْحُطَمَةُ (۵) و تو چه دانی که دوزخ چه جای است و آتش آن چه چیز؟

نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (۶) آتشی است که اللَّه آن را افروخت

الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الْأَفْئِدَةِ (۷) می‌سوزد آدمی را تا آن گه که بدل او رسد و دل او را بسوزد.

إِنَّها عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (۸) آن بر ایشان افکنده است و بر ایشان پوشیده.

فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (۹) در عمودهای دراز.