قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها (۲) و بماه که بر پی خورشید ایستد.
وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها (۱) و بآفتاب و برتافتن آن.
وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها (۳) و بروز که زمین پیدا کند.
وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها (۴) و بشب که آفتاب بپوشد.
وَ السَّماءِ وَ ما بَناها (۵) و بآسمان و باو که آن را برآورد.
وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها (۶) و بزمین و باو که آن را بگسترانید.
وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها (۷) و بمردم و باو که آفرینش او راست کرد.
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها (۸) و در دل او شناخت نهاد تا بدانست بدی خویش و نیکی خویش.
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها (۹) پیروز آمد و رسته آن کس که تن خویش باصلاح آورد و هنری کرد.
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها (۱۰) و با پس ماند و نومید آمد او که تن خویش فرو مایه کرد و گم‌نام.
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها (۱۱) دروغ‌زن گرفت ثمود پیغامبر خویش را بوی اندامی خویش و بناپاکی خویش.
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها (۱۲) آن گه که بخاست آن بدبخت‌تر ایشان.
فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ایشان را گفت پیغامبر خدای ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْیاها (۱۳) بازشید و گذارید شتر خدای را و آبشخور او.
فَکَذَّبُوهُ دروغ‌زن گرفتند او را فَعَقَرُوها بکشتند او را و پی زدند.
فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ در سرایشان پوشید و بر سر ایشان فرو هشت عذاب خداوند ایشان بگناه ایشان فَسَوَّاها (۱۴) ایشان را با زمین یکسان کرد.
وَ لا یَخافُ عُقْباها (۱۵) و از سرانجام کرد خویش نترسید.
اطلاعات
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
هوش مصنوعی: با نام خداوندی که بسیار بخشنده و مهربان است.
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها (۲) و بماه که بر پی خورشید ایستد.
هوش مصنوعی: و ماه وقتی که به دنبال آن می‌آید و به نور خورشید می‌تابد.
وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها (۱) و بآفتاب و برتافتن آن.
هوش مصنوعی: و به آفتاب و روشنایی آن.
وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها (۳) و بروز که زمین پیدا کند.
هوش مصنوعی: و روز وقتی که زمین را روشن کند.
وَ اللَّیْلِ إِذا یَغْشاها (۴) و بشب که آفتاب بپوشد.
هوش مصنوعی: و در شب، زمانی که تاریکی آن را فراگیرد.
وَ السَّماءِ وَ ما بَناها (۵) و بآسمان و باو که آن را برآورد.
هوش مصنوعی: و به آسمان و به آن چیزی که آن را بنا کرده است.
وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها (۶) و بزمین و باو که آن را بگسترانید.
هوش مصنوعی: و به زمین و آنچه که آن را گسترش داده است.
وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها (۷) و بمردم و باو که آفرینش او راست کرد.
هوش مصنوعی: و نفس و آن کسی که آن را شکل داد.
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها (۸) و در دل او شناخت نهاد تا بدانست بدی خویش و نیکی خویش.
هوش مصنوعی: او را به شناخت بدی و خوبی خویش الهام کرد، به طوری که توانست زشتی‌های خود را بشناسد و از خوبی‌هایش آگاه شود.
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها (۹) پیروز آمد و رسته آن کس که تن خویش باصلاح آورد و هنری کرد.
هوش مصنوعی: کسی که خود را پاکسازی و اصلاح کند، به واقع موفق و پیروز خواهد بود.
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها (۱۰) و با پس ماند و نومید آمد او که تن خویش فرو مایه کرد و گم‌نام.
هوش مصنوعی: و کسی که نفس خود را پایین آورد و به زشتی و عیب آلوده کرد، به یقین دچار نومیدی و شکست شده است.
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها (۱۱) دروغ‌زن گرفت ثمود پیغامبر خویش را بوی اندامی خویش و بناپاکی خویش.
هوش مصنوعی: ثمود به پیامبر خود دروغ گفت و به خاطر سرکشی و نافرمانی‌اش، از او پیروی نکرد.
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها (۱۲) آن گه که بخاست آن بدبخت‌تر ایشان.
هوش مصنوعی: زمانی که بدبخت‌ترین آنها برخاست.
فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ایشان را گفت پیغامبر خدای ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْیاها (۱۳) بازشید و گذارید شتر خدای را و آبشخور او.
هوش مصنوعی: پیامبر خدا به آنها گفت که شتر خدا را رها کنند و به آن آب بدهند.
فَکَذَّبُوهُ دروغ‌زن گرفتند او را فَعَقَرُوها بکشتند او را و پی زدند.
هوش مصنوعی: آنها او را به دروغ‌گویی متهم کردند و سپس او را کشتند و به دنبال او رفتند.
فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ در سرایشان پوشید و بر سر ایشان فرو هشت عذاب خداوند ایشان بگناه ایشان فَسَوَّاها (۱۴) ایشان را با زمین یکسان کرد.
هوش مصنوعی: پروردگارشان به دلیل گناهانشان در آنها را پوشاند و بر سرشان هشت عذاب نازل کرد. به این ترتیب آنها را با زمین یکسان کرد.
وَ لا یَخافُ عُقْباها (۱۵) و از سرانجام کرد خویش نترسید.
هوش مصنوعی: او از عواقب کارهایی که انجام داده ترسی نداشت.
میبدی