شمارهٔ ۲۷ - آسمان روز
آسمان روز ای چو ماه آسمان
باده نوش و دار دل را شادمان
جان ز باده شاد کن زیرا که عقل
باده را بیند همی شادی جان
هر زمان باده خور ای تازه چو گل
تازه کن شادی به باده هر زمان
شکر جوی از جود خورشید ملوک
مدح خوان در صدر سلطان جهان
تا تو را گردد جهانی شکر گوی
تا تو را باشد جهانی مدح خوان
شمارهٔ ۲۶ - اشتاد روز: اشتاد روز و تازه ز گل بوستانشمارهٔ ۲۸ - رامیاد روز: چون روز رامیاد نیاری ز می تو یاد
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آسمان روز ای چو ماه آسمان
باده نوش و دار دل را شادمان
هوش مصنوعی: ای آسمان روز، مانند ماه زیبا هستی، پس باده بنوش و دل را شاد کن.
جان ز باده شاد کن زیرا که عقل
باده را بیند همی شادی جان
هوش مصنوعی: با نوشیدن باده، روح خود را شاد کن، زیرا که عقل در مینوشی شادی جان را مشاهده میکند.
هر زمان باده خور ای تازه چو گل
تازه کن شادی به باده هر زمان
هوش مصنوعی: هر زمان که باده مینوشی، مانند گل تازه و شاداب باش و با نوشیدن باده، شادی را در خود زنده کن.
شکر جوی از جود خورشید ملوک
مدح خوان در صدر سلطان جهان
هوش مصنوعی: از نعمتهای خورشید و بخششهای آن بهرهمند شو و زیباییهای زندگی را با ستایش در حضور بزرگترین پادشاه به تصویر بکش.
تا تو را گردد جهانی شکر گوی
تا تو را باشد جهانی مدح خوان
هوش مصنوعی: به خاطر تو جهانی پر از شکر و ستایش برایت خواهد بود و همه به تو مدح خواهند گفت.