گنجور

شمارهٔ ۱۷ - سروش روز

روز سروش است که گوید سروش
باده خور و نغمه مطرب نیوش
سبز شد از سبزه همه بوستان
لعل می آر ای صنم سبزپوش
شاه جهاندار ملک ارسلان
می ز کف نوش لبی کرد نوش
آنکه دهد یاری جاهش فلک
وآنکه کند قوت ملکش سروش
تا به ابد دولت و اقبال را
باد گشاده سوی فرمانش گوش

اطلاعات

وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

روز سروش است که گوید سروش
باده خور و نغمه مطرب نیوش
هوش مصنوعی: روزی از روزهای خوشایند است که سروش می‌گوید، باده بنوش و به آواز مطرب گوش فراده.
سبز شد از سبزه همه بوستان
لعل می آر ای صنم سبزپوش
هوش مصنوعی: تمام بوستان از سرسبزی گل‌های قرمز رنگ پر شده است. ای محبوب سبزپوش، لعل و زیبایی‌ات را به نمایش بگذار.
شاه جهاندار ملک ارسلان
می ز کف نوش لبی کرد نوش
هوش مصنوعی: شاهی که در دنیا حاکم است، ملک ارسلان، با لبی از جام نوشیدن، نوشیدنی خوشمزه‌ای را سر کشید.
آنکه دهد یاری جاهش فلک
وآنکه کند قوت ملکش سروش
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که توانایی و قدرت خود را از آسمان و سرنوشت می‌گیرد، می‌تواند از نیروی الهی و فرشتگان نیز بهره‌مند شود.
تا به ابد دولت و اقبال را
باد گشاده سوی فرمانش گوش
هوش مصنوعی: تا ابد بهشتی و خوشبختی بر او آرمیده باشد و همیشه به نیکویی به فرمانش توجه شود.