هوش مصنوعی: من به شدت احساس ضعف می‌کنم و این ضعف به قدری در من عمیق شده که حتی تحمل سختی‌ها و مصائب زندگی برایم دشوار شده است.

هوش مصنوعی: به دل من درد و رنج فراوانی هست، به جانم آسیب می‌رسد و چهره‌ام رنگ پریده است، و بدنم ناتوان شده است.

هوش مصنوعی: در مرغزار، همه درختان خشکی دیده می‌شود و آسمان مملو از ستاره‌های شوم و بدشگون است.

هوش مصنوعی: اگر آنچه در دلم دارم از آتش بیرون بیاید، زبانم مانند انگشت خواهد شد و نمی‌تواند خاموش بماند.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از بلا و مشکلات، نمی‌توانم آنچه را که می‌دانم بیان کنم و از طرفی آنچه را که می‌خواهم بگویم، در واقع نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: از آسمان جز این نیست که هر شب به یک روز از عمرم کم می‌شود و این برای من زیان است.

هوش مصنوعی: به هر شکلی که باشد، کمکی از کلام من به دیگران خواهد رسید و من می‌توانم سخن خود را به اوج‌ترین درجات برسانم.

هوش مصنوعی: اگر بر شجاعت و مهارت تو سوار شوم، آسمان نیز بر این زمین نخواهد توانست مهار من را کنترل کند.