هوش مصنوعی: وقتی چشمه روشن زیر خاک پنهان شد، اطراف آن تاریک و کدر شد.

هوش مصنوعی: شب مملو از زیبایی و درخشش است، مانند در و گوهر و مروارید که از افق آسمان تا زمین پراکنده شده‌اند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها از ترس صدای بلند و مخوف شب تاریک و طولانی، از محل زندگی خود خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به جدایی و پراکندگی دختران نعش (نوعی موجود در افسانه‌ها یا شعر) از یکدیگر وجود دارد. در اینجا، ستاره‌ای در آسمان خود را به آن‌ها نزدیک کرده و در میان آن‌ها قرار گرفته است. به تعبیر دیگر، تصویر و احساس تنهایی و جدایی از یک سو و در عین حال ارتباط و نزدیکی با زیبایی‌های آسمانی از سوی دیگر به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: گویا دیوار و سقف به‌گونه‌ای است که در دل تاریکی شب، در آن روزنه‌هایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، چشمان ستارهٔ زهره مانند سرمه می‌درخشید و روشنایی بخشید.

هوش مصنوعی: من در اندیشه و نگران حال و ظاهر خودم هستم و در غم آن معشوق با زیبایی چهره‌اش به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: به سبب ضعف، همانند کسی که بدون بدن باشد، جان را در می‌یابم که بی‌حرکت، همچون تن بی‌جان بر جای مانده است.

هوش مصنوعی: من همچون شمعی هستم که هر دو وجودم به خاطر جدایی از محبوبم در حال گریه است. عشق او همچون آتش دل مرا می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اشک او مانند طلا باارزش و خالص است، اما اشک من در مقایسه با آن، ساده و بی‌ارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: همچون جان من، دل را بسوزان و همچون رنگ من، به رنگ بدن درآید.

هوش مصنوعی: من در دل شب، مانند هزار نغمه بر روی گل‌ها می‌سرایم تا صبح بیاید.

هوش مصنوعی: توصیف و ستایش شخصی با نام منصور، که افتخار خانواده احمد بن حسن را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: کسی که هدف او در خلق جهان، خواست و اراده خداوند صاحب تمامی قدرت‌هاست.

هوش مصنوعی: بر اساس خواسته‌های دل، شادابی به وجود آمده و به دنبال ستایش او، کلامی خلق شده است.

هوش مصنوعی: اگر آسمان اراده و تلاش خود را به کار گیرد، می‌تواند انسان را از قحطی و مشکلات نجات دهد و او را در امان نگه دارد.

هوش مصنوعی: از باغی درختی از طلا به بار نشسته و در چمن گلی از نقره روییده است.

هوش مصنوعی: تو همانند علم در هر زمینه خاص هستی و به مانند فضیلت در هر هنر و حرفه‌ای ستوده و قابل احترام می‌باشی.

هوش مصنوعی: سرشت و ویژگی‌های تو مانند جواهر با ارزش و شگفت‌انگیز است، در حالی که اراده و استقامت تو همچون آتش و آهن قوی و پایدار است.

هوش مصنوعی: وقتی تو به خوبی و زیبایی از من تعریف می‌کنی، بزرگی و عظمت تو باعث می‌شود که من نتوانم به خوبی صحبت کنم و زبانم بند بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر در خدمت تو خطا یا قصوری انجام دهم، این تصور بدی که از من پیدا می‌شود، بر من نخواهد گشت.

هوش مصنوعی: من به خودم متمرکز می‌شوم تا از مشکلات و ناگواری‌های زمانه دوری کنم.

هوش مصنوعی: دوست وقتی از کنارم رفت، احساس می‌کنم که در کنارم دشمن است و به من آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی دوستانم به من آسیب می‌زنند، دیگر از دشمن چه توقعی می‌توانم داشته باشم؟

هوش مصنوعی: هرچند که من از محفل تو دور هستم، اما به خاطر خوشبختی و مقام تو هرگز احساس ناآرامی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: مانند قمری که در باغی خوشبو نشسته و دهانش را باز کرده است، در محیطی خوشحال و آزاد هستم.

هوش مصنوعی: من به مدح و ستایش تو می‌پردازم، زیرا محبت تو به گردن من مثل طلایی است که بر گردنم آویخته شده است.

هوش مصنوعی: خورشید نور را به آسمان می بخشد و زیبایی باغ را سوسن به جلوه می آورد.

هوش مصنوعی: دست تو به سوی نوشیدنی‌ها و چشمانت به سمت دختران زیبا و دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به مقام و اعتبار، باید از دانش و فضیلت استفاده کنی و از خودخواهی و تنگ نظری دوری کنی.