هوش مصنوعی: عالم پاسخ آرامش را به زاهد داده است، زیرا این اندیشه در میان خواص و دانشمندان شناخته شده است.

هوش مصنوعی: چو آنکه چون پادشاهی ستاره‌ها، دارای تاج و لباس عالی است، مانند ماه که در آسمان در میان ستارگان می‌درخشد و عظمت دارد.

هوش مصنوعی: به دستور او، همه سرزمین‌ها تسلیم هستند مثل اینکه جان، در تمام بدن جاری است.

هوش مصنوعی: فرزند دلش در خزانه نقد وجود نداشت و به همین خاطر همواره به خاطر این غم در بند و گرفتار بود.

هوش مصنوعی: جهاندار به پیش زاهدی رفت که به خاطر فرزندش از خدا درخواست کمک دارد.

هوش مصنوعی: در دل نی، زاهد به یک نشانه، بشارت دیگری را به فرزندش می‌دهد.

هوش مصنوعی: از یک زن ممکن است یک جواهر به وجود آید، اما از یک زن دیگر می‌توان هزاران جواهر دیگر را خلق کرد.

هوش مصنوعی: شمار هر هزاران او به شصت می‌رسد، و این نشانه‌ای است که روزی به مقام بالا و سروری خواهد رسید.

هوش مصنوعی: سگری که به خاطر مژده‌ای در جانش خوشحال شده بود، تردیدی به وعده کریمان نداشت.

هوش مصنوعی: کسی به سرعت به سمت خانه می‌دوید و پای آن唯一 را بوسید، در حالی که از دیر زاهد آمده بود.

هوش مصنوعی: یک شخص با دقت و هوشیاری مانند یک جاسوس، در انتظار خبری خوش است و در گوشه‌ای، بر دیوار نشسته و به حرف‌ها گوش می‌دهد.

هوش مصنوعی: ناگهان پیامی خوش به پادشاه رسید که امید به بخشش دو ماه(دو دوست یا دو شخصیت مهم) زنده مانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که روز ملاقات فرا برسد، عاشقان به شدت منتظر هستند و در این میان، دوست‌دارِ محبوب نیز در حال شمارش روزهاست.

هوش مصنوعی: از بس که در شادی غرق بود، آرزو می‌کرد که عمرش کوتاه‌تر شود.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشی عمرش کمتر می‌کرد، چون که عمر جوانی را از نسل خود می‌خواست.

هوش مصنوعی: زمانی که نه ماه در آرزو سپری شد، یک ماهی همچون پاره‌ای از مه از دامن یک زن نیکزاد به دنیا آمد.

هوش مصنوعی: شاه از شادی اش برای او صد گنج نثار کرد، زیرا نام او برهمن بود که در تاریخ باقی ماند.

هوش مصنوعی: هنگامی که زمان تولد آن دیگری فرارسید، سرود شگفتی از بالای بام شنیده شد و به گوش رسید.

هوش مصنوعی: یک آفتابه زیبا به دنیا آمد که پر از تخم بود، شبیه تخم مورچه.

هوش مصنوعی: دایه از وضعیت زایمان در حیرت ماند و خبر آن را به عرش و مقام بالا رساند.

هوش مصنوعی: پادشاه از خطر و زهر یک تخم مور آگاه است، زیرا از آن تخم ممکن است موجودات بزرگی مانند نهنگ و اژدها به وجود بیایند و قدرت و خطر بزرگی را به همراه آورد.

هوش مصنوعی: وقتی دل شاگردی به حکمت مشغول می‌شود، توانایی‌های بزرگ و ارزشمند را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: شب‌ها تعداد زیادی خم‌های پر از روغن کنجد آماده شده است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای شبیه به ماهی از تخم‌مرغ‌ها به دنیا می‌آید و مانند این است که در روغن بیضه‌ها، پادشاهی ظفرمند شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در هر فرو رفتگی و انحنای زمین، دانه‌ای گذاشته شده و از هر کدام، بچه‌ای به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: هر یک از آن‌ها به خاطر خوردن روغن چاق و فربه شدند، مانند کودکی که در رحم مادر به واسطه‌ی خوردن خون، رشد می‌کند.

هوش مصنوعی: نگهبانان در کنار خم ایستاده‌اند و بر اساس تصمیم و فرمان، در حال اضافه کردن روغن هستند.

هوش مصنوعی: از آن جا که هر چراغی نور می‌افشاند، باغش با شکوفه‌هایش سیراب و سرسبز می‌شود.

هوش مصنوعی: از روغن شیر و از لبه‌ی گهواره، این‌طور شد که بچه‌های شیرخوار بزرگ شدند.

هوش مصنوعی: خردمندان زیادی پس از یک سال بزرگتر شدند و به اندازه قد یک کودک که هنوز به غذای خود وابسته است، رشد کردند.

هوش مصنوعی: به دستور پادشاه، مردم از خم خارج شدند و تو گفتی که آنها از رحم مادر متولد شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از زمین برمی‌خیزد، مانند گنجی است که از زیر زمین ظاهر می‌شود و از نظر قد و زیبایی بسیار عالی و باارزش است.

هوش مصنوعی: پدر یکی را با مهربانی و همدلی بزرگ کرده و او را در رفاه و آسایش پرورش داده است.

هوش مصنوعی: جوانان دلیر مانند فیل‌های جنگی به میدان رفته و با قدرت و شجاعت همچون شیر‌های نر حمله کردند.

هوش مصنوعی: به قدرت‌های الهی، مورهای کوچک هر کدام در نهایت مانند اژدهایی قوی و پرزور می‌شوند.

هوش مصنوعی: ولی به خاطر جوانمردی، از خرد و دانایی خود بهره برد و او را همانند گلی که به ناز پرورش یافته است، مورد محبت و احترام قرار داد.

هوش مصنوعی: از کودکی، ناز و نعمت‌پروری‌اش زیاد شده و حالا وقتی بزرگ شده، با مزاج حساس و تندخو به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر تأثیر شراب و جذابیت آن بر دل‌هاست. شراب زیبا و دل‌فریب، خمار و مستی خاصی را به انسان می‌بخشد و به تبع آن، دل‌های عاشقان را به آتش عشق می‌کشاند و می‌سوزاند. در واقع، این هوس و ناز دلبران باعث می‌شود که دل‌ها همواره در سوگ و شوق به عشق دچار شوند.

هوش مصنوعی: جوانی که سرکش و خودخواه است، کلامش به اندازهٔ میوهٔ نارس تلخ و نامطبوع است.

هوش مصنوعی: کینه و بدعهدی کسی که به ما آسیب زده، بیشتر از ظلم و سختی‌هایی است که از دست او می‌کشیم.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی بی‌وفا می‌شود، مردم را آزار می‌دهد، مانند عشقی که با ناملایمتی، زندگی را بهم می‌زند.

هوش مصنوعی: چشمان زیبای معشوقان همانند شمشیری دست‌نخورده و پرتوان، قادر به ایجاد آشوب و شور و هیجان هستند. نگاه آنها به قدری گرم و تاثیرگذار است که می‌تواند دل را به تپش و خون را به جوش درآورد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم به طور ساده بگوییم، این بیت اشاره دارد به اینکه یار و دوست انسان مانند آبی است که همواره به سمت پستی و پایین می‌رود، در حالی که دشمن همچون آتش است، که به طور بی‌دلیل و بدون علت به هر کسی آسیب می‌زند. اینگونه به نظر می‌رسد که روابط با دوستان و دشمنان به شدت متفاوت و پیچیده است.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و ستم او، سلطنت و حکومتش به هم ریخته است، زیرا در ظلم و بی‌عدالتی به حدی رسیده که قابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: از درد و زحمت زیاد، کسی که به دادخواهی آمده، از تنگناها و مشکلاتی که پیش آمده، به شدت ناراحت و ناامید است.

هوش مصنوعی: فریاد مظلوم به گوش همه رسید و فساد او حالا برای پدرش مشخص شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که باید با خرد و دقت به درمان یا حل مسئله‌ای بپردازیم، زیرا وقتی که شخصی از بدنش بیرون رانده می‌شود، می‌توان نتیجه گرفت که چه چیزی موجب این وضعیت شده است. به عبارت دیگر، درک عمیق و تأمل لازم است تا بتوان به درستی به مشکلات رسیدگی کرد.

هوش مصنوعی: از سرزمین اسمنج بیرون آمد و ناکام ماند، به طوری که تنها فرزندش در آنجا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: بیماری از بدن فرار کرد و سلامتی باقی ماند. نابود شدنی‌ها ناپدید شدند و آنچه که پایدار است، باقی ماند.

هوش مصنوعی: انسان از ویژگی‌هایی چون ذاتی ارزشمند و نیکو برخوردار است، مانند جواهر که از سنگ استخراج می‌شود. همچنین مشابه زیبایی گل که از خار می‌روید، و نور که از آتش حاصل می‌شود.

هوش مصنوعی: دنیا پر از افرادی است که قدرتمند، آگاه و وفادارند، اما تعداد کسانی که در عین داشتن این ویژگی‌ها، آزاردهنده و سنگین‌بار نیستند و دارای ارزش‌های واقعی هستند کم است.

هوش مصنوعی: من خوب هستم، همچنین فکرهای خوب دارم و به نیکی صحبت می‌کنم. شخصیت و رفتارم نیکوست و ظاهرم نیز زیبا و دلنواز است.

هوش مصنوعی: صبح دروغین برآمد و صبح واقعی را روشن کرد، مانند نیلوفر که در برابر خورشید عاشق شکوفا می‌شود.

هوش مصنوعی: نسیم بهاری بسیار جان‌فرسا و روح‌بخش است و به دلیل آن، جهان پر از زندگی و شادابی شده و مانند باغی سرسبز و پرطراوت است.

هوش مصنوعی: دل‌های غمگین تو به اندازه‌ای غمگین و بی‌تابند که انگار زهر خورده‌اند و در این حال به دنبال آرامش و تسلی هستند.

هوش مصنوعی: وقتی نبیره‌اش از حال جدش مطلع شد، با چشمانی که نورشان کم شده بود، به تماشا نشست.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان به سال‌های پیری می‌رسد، مانند این است که عصای ناتوانی با خود دارد. مثل وقتی که عینکی روی چشمانش گذاشته، دیدش دچار تغییراتی می‌شود و زوایای جدیدی را می‌بیند.

هوش مصنوعی: تو تمام تلاشت را به کار می‌گیری، با جدیت و تلاش بسیار به او می‌گویی که فرزند محبوب و طمع‌ورز تو هستی.

هوش مصنوعی: به خاطر قدردانی از نعمت‌هایی که همیشگی هستند، تو به خودت لطف و احترام زیادی قائل شده‌ای.

هوش مصنوعی: تمام وسایل و امکانات آماده بودند، اما ناگهان همه چیز تحت تأثیر باد و تغییرات ناگهانی به هم ریخت.

هوش مصنوعی: باد سرد و تند، در را از بند اصطبل باز کرد تا دنیای معنا و احساسات، از کشوری به کشور دیگر منتقل شود.

هوش مصنوعی: اسب پیروزی در حال سفر به دور جهان است و سپهسالاران با سرعت و شتاب به دنبال او حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: اسب در جلو مانند باد خزان در حرکت است و سپاه در پشت، جهانی را از جهانی دیگر دنبال می‌کند.

هوش مصنوعی: سری که بر سرکشی و نافرمانی خود اصرار دارد، در یک لحظه با گذر عمرش مواجه می‌شود و متوجه می‌شود که زمان زیادی را از دست داده است.

هوش مصنوعی: کسی که از روی ناتوانی و درماندگی، به خاک احترام می‌گذارد و آن را می‌بوسد، در نهایت به ثروتی دست می‌یابد که همچون زر و طلا ارزشمند است، مانند زیبایی و ارزشی که در طبیعت در فصل پاییز و خزان وجود دارد.

هوش مصنوعی: با این تدبیر، در شهر و روستا و مکان‌های دور، همچون شتر رنگ و رقصان، به گشت و گذار مشغول بود.

هوش مصنوعی: زمین، به عنوان مکانی که تحت حکومت پادشاهان از هفت اقلیم قرار دارد، به آنان احترام گذاشته و مالیات‌هایی به آن‌ها پرداخت شده است.

هوش مصنوعی: مسابقه‌گان با سرعتی بی‌نظیر، به پیروزی در برابر فرمانروایان زمین دست یافتند و سلطه آن‌ها را از آن خود کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که نعمت و خوشبختی به همراه سپاه شاهی به کاخ سلطنتی رسیدند، راهی را آغاز کردند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تقدیر و سرنوشت، به شکل یک اسب زیبا و سرکش، نزدیک به مکان قدرت و سلطنت، ناپدید شده است.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، آنچه که دیدم به سرعت از نظرم دور شد و مانند خیالی محو شد. حس و حال فضا به گونه‌ای تغییر کرد که گرما و سرما با یکدیگر ترکیب شدند.

هوش مصنوعی: آیا به خاطر لطف خداوند است که در رفتن به هیچ چیز توجه نکرده و بی‌خیال است؟

هوش مصنوعی: در تمام شب، نگهبان بیدار بوده و ناگهان در صبح زود دزد، دستار او را می‌رباید.

هوش مصنوعی: شبیه به غوازی که از دریا به جست‌و‌جوی مروارید می‌رود، وقتی به ساحل برمی‌گردد، چیزی که یافته را در بازار به فروش می‌رساند.

هوش مصنوعی: ارتش از سردرگمی و شگفتی به خاطر رفتار زندگی، با کمال خجالت و بدون هیچ ادعایی به شهر رفتند.

هوش مصنوعی: اگر فردی بدون سلاح و قدرت باشد، نمی‌تواند به هدف‌های بزرگ دست یابد، همان‌طور که کشتی بدون باد در دریا به پیش نمی‌رود و به سوی نابودی می‌رود.

هوش مصنوعی: دلش به شدت تحت تاثیر آتش عشق قرار گرفته و از این حیرت مانند موم در حال ذوب شدن است.

هوش مصنوعی: باد که نیامد و آتش را نرافروخت، اما یاد آن باد باعث شد که بدون آتش نیز آتش درونم زبانه بکشد و بسوزد.

هوش مصنوعی: دلش پر از درد و رنج است، مانند غنچه‌ای که از شکوفا شدن ناامید است و آن را در دل خود پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: از زمان آغاز خلقت، جهان مانند بیابانی پر از «سگر» (شاید اشاره به چیزی خالی یا بی‌حاصل باشد) بود، و تنها با آمدن آدم و وجود او، این بیابان به زندگی و موجودات پر شد.

هوش مصنوعی: توی فرزندان آدم، گمان نکن که فقط یک نفر وجود دارد؛ بلکه باید فهمید که آدم دیگری هم هست که می‌تواند جهانی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: سگر به همراه سپاه فرزندانش گفت که اسب جگ، با هر کس که پنهان شود، درگیر می‌شود.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه اسب خود را به میدان بیاورد، باید شمشیرش را آماده کند زیرا ممکن است لازم باشد در موقعیت‌های سخت از آن استفاده کند.

هوش مصنوعی: در این تلاش، خود را آماده کنید و در تنگنای کار قرار بگیرید، زیرا اسب جنگ به سرعت در دسترس خواهد بود.

هوش مصنوعی: اکنون باید به کوه و دریا و ساحل رفت و در روستا و دشت به جست‌وجو و تحقیق پرداخت.

هوش مصنوعی: در هر حال، باید تلاشی انجام دهیم تا از تدبیر و برنامه‌ریزی‌مان نتیجه‌ی خوبی بگیریم.

هوش مصنوعی: اگر آن اسب بر روی زمین است، با کمی تلاش می‌توانید بر آن سوار شوید و به بالاترین موقعیت‌ها دست پیدا کنید.

هوش مصنوعی: بروز بحران و خطر باعث می‌شود که انسان ناگزیر از انجام کارهایی شود که ممکن است در شرایط عادی، از آن‌ها دوری کند. در این شرایط، بقا و حفظ جان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و انسان ناچار به مواجهه با چالش‌ها و خطرات می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کار خیری انجام نداده‌ام، مرا از خود دور نکنید، زیرا چشمانم به دیدن روی شما عادت کرده است.

هوش مصنوعی: فرزندان به دست فرمان پدر، با شتاب و بی‌وقفه مانند باد بر روی زمین حرکت کردند و از آن گذشتند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، مردم زحمت‌ها و مشکلات زیادی را تحمل کردند، اما نشانه‌ای از اسب گم شده‌ای که در جستجویش بودند، پیدا نکردند.

هوش مصنوعی: برخی از افراد برای برجسته کردن قدرت و کارایی خود، از فیل‌ها استفاده کردند و به دنبال آن، زمین را پایین‌تر آوردند.

هوش مصنوعی: هر ضربه‌ای که فیل سنگین به زمین می‌زند، به اندازه‌ای قوی است که می‌تواند زمین را تا چند فرسنگ جابه‌جا کند.

هوش مصنوعی: زمین‌کاوان با قدرت آسمان را در هم می‌شکستند تا پیلان بزرگ را به بالا ببرند.

هوش مصنوعی: آسمان تصویر فیل‌هاست و هشت زنجیر که زمین بر سر آن‌ها گذاشته شده، نشانه‌ای از سرنوشت آنان است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تفاوت آنها به قدری ناچیز است که نمی‌توان آن را به راحتی مشاهده کرد، مانند اینکه چقدر کم است که موشکی از روی سر فیل بیفتد. در واقع، شاعر به کوچک بودن این تفاوت و ناچیزی آن اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به وضوح به شجاعت و دلیری افرادی اشاره می‌کند که با وجود خطرات و مشکلات، با زندگی سرشار از نشاط و خوشی مواجه می‌شوند. این افراد به شکلی جسورانه از زندگی خود لذت می‌برند و در برابر چالش‌ها کم نمی‌آورند، حتی اگر این موضوع به قیمت جانشان باشد. آن‌ها در انتخاب‌هایشان ثابت قدم هستند و به شیوه‌ای خستگی‌ناپذیر به دنبال خوشبختی می‌گردند.

هوش مصنوعی: دعای بد برای آن‌ها به یادشان آمده و پاسخ داده شده، همان‌طور که وقتی یاد کردند، به یادشان آمد.

هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که حتی فیل‌ها نیز از قدرت و جستجوگری اسب‌ها متاثر می‌شوند و برای آنکه اسب‌های خود را بیابند، تلاش می‌کنند. در واقع، نشان‌دهنده این است که برخی از موجودات بزرگ و قوی نیز در جستجوی چیزی هستند که برایشان اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: بسیاری از جانداران وجود دارند که در دلشان اضطراب و ناراحتی است، زیرا جایگاه آنها زیر خاک است.

هوش مصنوعی: بسیاری از موجودات زمین در شرایط بدی قرار گرفتند و بسیاری از مورچه‌ها و ملخ‌ها زیر پا رفتند.

هوش مصنوعی: برای آنها بد دعا کردند و به خاطر جان رنجیده حیوانات بی‌چاره نفرین کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که زمین را به هفت بخش تقسیم کردند تا هر کدام به گونه‌ای باشد که زیر پای آن کس که شایسته است، جا بگیرد.

هوش مصنوعی: گویی برای پیدا کردن حقیقت، دلهای خود را شجاع و بی‌پروا کردند، مثل اینکه خود را به تله انداخته و به سوی سرنوشت خود می‌روند.

هوش مصنوعی: در ته هفتم زمین، باغی به نام ارم وجود دارد که هر گل آن نشانه‌ای از عشق و زیبایی را به دلی داغ و پرشور می‌نماید.

هوش مصنوعی: دل را با نعمت‌های بهشتی و باغ‌های سرسبز گشوده کن، چرا که طراوت و زندگی‌افزایی جویبارش بیشتر از فواره‌های کوثر است.

هوش مصنوعی: یک نفر در وسط باغ گل، اتاقی خوش منظر و زیبا دارد که به اندازه‌ی قصرهای بهشت زیبا و دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: زاهد در گوشه‌ای از دنیا زندگی ساده و عزلت‌نشینی را انتخاب کرده و از دنیا زده شده است. او در این حالت از زندگی، آرامش و سکون را چنگ زده و در دامن تنهایی خود پناه جسته است.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به تسلیم و اطاعت در برابر چیزی وجود دارد که در طی زمان زیادی، حتی به اندازهٔ هفصد قرن، ادامه داشته است. در عین حال، حالتی از ناراحتی و بی‌حالی را توصیف می‌کند که شبیه به وضعیت نرگس به سراغش آمده است؛ نرگسی که به دلیل بیداری دچار بیماری و کسالت شده است. این تصویر به نوعی بیانگر افراز رویای از دست رفته یا وضعیت ناخوشایند ناشی از انتظار و بی‌حوصلگی است.

هوش مصنوعی: بعد از سال‌ها که سرم را بر بالین گذاشته‌ام، چشمانم را به خواب خوش اختصاص داده‌ام.

هوش مصنوعی: چشمی که پر از خواب و آرامش است، وقتی که تشنه می‌شود، به سرما و بی‌حرکتی آب حس می‌کند.

هوش مصنوعی: پادشاهی که تحت تأثیر عقل و دانش روحانیان بود، به باغ خود محدود شده بود و دیگر نمی‌توانست از زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به دنبال چیزی است که به وضوح نقصی را نشان دهد، که از آن نقص، دیگران نیز می‌توانند به راحتی پی ببرند و به نتایج خاصی برسند.

هوش مصنوعی: وقتی که اسب خود را در باغ دیدند، از شدت شوق و شادی به قدری هیجان‌زده شدند که نتوانستند خود را کنترل کنند.

هوش مصنوعی: دزدی که به پرهیزکاری مشهور است، در واقع دروغگو و نادرست است. زاهدی که با افکار نادرست خود، حقیقت را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: به او هیچ آسیبی نرسانده بودند، اما زبان‌ها به بدگویی در موردش باز شد و از او انتقاد کردند.

هوش مصنوعی: ای کسی که با صد دانه تسبیح، عیب‌ها را زیبا جلوه می‌دهی و به جای آنها صفات نیکو را به نمایش می‌گذاری!

هوش مصنوعی: تو مانند فرشته‌ای با چهره‌ای زیبا هستی، اما رفتارهایت شبیه ابلیس است. این ترکیب جذابیت و فریبندگی تو سبب ایجاد فتنه و آشوب می‌شود، درست مثل بت‌هایی که مردم را به خود جلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: بهتر است که ریشی از بز نر داشته باشی تا اینکه از طلا بر روی حیوانی چون خر باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که مو و ریش او را مانند پشم چیده‌اند، به خاطر این است که بزها به ریش‌هایشان نیاز دارند.

هوش مصنوعی: انسان در شرایط سخت و مشکلات ممکن است به گونه‌ای رفتار کند که خود را به دست فراموشی بسپارد، مانند آنکه در حال مستی و سرمستی دچار غفلت شود و دیگران نیز او را مورد تحقیر قرار دهند.

هوش مصنوعی: عده‌ای به طرز نادرستی نسبت به حقیقت بدی کردند و به آن توهین کردند؛ این عمل نشان‌دهنده کفر و ناپسند بودن آنهاست.

هوش مصنوعی: وقتی زاهد پس از خواب طولانی بیدار شد، ابتدا فکر کرد که آزار آنها نیکوست.

هوش مصنوعی: کسی با من هیچ کینه‌ای ندارد و در خوابم، به آرامی دست چپم را روی سینه‌ام گذاشته است.

هوش مصنوعی: به خاطر خشم بی‌دلیلی، مردی که معمولاً کم‌خشم است، ناگهان دچار خشم و ناراحتی شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بدون دلیل به دیگران آسیب برساند، عقلای قوم به شدت خشمگین می‌شوند.

هوش مصنوعی: از خواری و ذلت به جایی رسیده‌ام که حتی مرگ را هم احساس می‌کنم، مانند آتش که از سوزاندن چوب گرم می‌شود.

هوش مصنوعی: نگاه پرحرارت او مانند آتشی است که پروانه را می‌سوزاند و انسان گمراه را به سوی خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و بی‌عدالتی کافران، عده‌ای در این دنیا به عذاب و محنت گرفتار شدند و به دوزخ خواهند رفت.

هوش مصنوعی: انسان‌ها به خاطر اعمال ناپسند خود، دچار عواقب وخیمی می‌شوند که مانند خاکستر در برابر طوفان آتش قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: بدین ترتیب، شش ماه گذشت و کسی از آن راز پنهان باخبر نشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که گدا یا در طلب چیزی بودن، هیچ اطلاعی از وضعیت و واقعیات محیط اطرافش ندارد. او نه از شجاعت و قدرت اسب مطلع است و نه از تأثیر فرزندان و نسل آنها. در واقع، بیانگر غفلت و عدم آگاهی او از مسایل مهم و اساسی است.

هوش مصنوعی: از ناراحتی و غم، فکر و حال دلم بیشتر خراب شده و هیچ خبری از دل شاد نیست؛ درست مثل استخوانی که در آب گل‌آلود گم شده و دیگر پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شکارچی، به هیچ وجه فکر نداشت که گوشتی را که از دستانش دور شده، به راحتی ببیند و هوس خوردن غازی را کند.

هوش مصنوعی: دل به ذهنش گفت که برای خواسته‌ها و نیازهای زندگی، لازم است به سرعت به دنبال فرصت‌ها بود.

هوش مصنوعی: ولیعهد به اُنسمان دستور داد که بدون سلاح به انجام کارها بپردازد، چرا که او در حال حاضر دچار وضعیتی نابه‌سامان است.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش خود را به زحمت بینداز، زیرا این کار مربوط به دین است و ما از تو یقین داریم که این کار انجام خواهد شد.

هوش مصنوعی: از سخن جدش، نوه شادمان، نشانه‌ای نیکو را شنید و به گوش خود خوشایند آمد.

هوش مصنوعی: درخواست پیروزی از خداوند باعث شد که قلب‌ها شاد و دل‌ها خوشنود شوند و گروهی متحد و منسجم شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: دعای مردم بر سر لشکر او مانند سایه‌ای است که از چتر بر سر او می‌افتد.

هوش مصنوعی: آن در یکتا، یعنی در راهی که تنها یک مسیر درست و اصلی است، قدم گذاشت و به مانند خورشید، که تنها و بدون همسفر است، مسافر شد.

هوش مصنوعی: به سمت راهی که عمویش کنده بود رفت و به دنبال اسبی به جست‌وجو پرداخت، بی‌آنکه نشانی از آن داشته باشد.

هوش مصنوعی: آن‌ها از ریشه و شیوۀ خود فاصله گرفته و عزم تغییر مسیر کرده‌اند، درحالی‌که به دوری از آن طریق و شیوه می‌اندیشند.

هوش مصنوعی: در پی آن‌ها به دویدن افتاد و نه در سردرگمی آن‌ها، بلکه به عنوان پیرو و دنبال‌کننده.

هوش مصنوعی: هر کسی که به یک وضعیت سخت دچار شود، خبر از آن ندارد و تنها به آرزوهایی که در ذهن دارد فکر می‌کند، بدون اینکه به واقعیت توجه کند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به این نکته اشاره می‌کند که توقعات از افرادی که قدرت و توان بالایی دارند، نباید بی‌جا باشد. در واقع، بزرگ‌ترها و قدرتمندها نمی‌توانند به خواسته‌های کوچک و بی‌اهمیت پاسخ بدهند، مثل این که از یک فیل انتظار داشته باشیم به مورچه‌ها توجه کند. به عبارتی دیگر، در برابر بزرگ‌ترها نباید انتظار چیزهای کوچک و ناچیز را داشت.

هوش مصنوعی: این مرد با رفتار نیکو و پسندیده خود، به جایی با صفا و زیبا رسیده است که زاهدان در آنجا به صفایی دلنشین می‌پردازند.

هوش مصنوعی: در باغش، اسبی را دید که رفتاری چون باد بهاری دارد و به شادابی چمنزار می‌دود.

هوش مصنوعی: کپل در صومعه به عبادت مشغول بود و پیشانی‌اش را بر خاک می‌ساید.

هوش مصنوعی: انسان به احترام استاد خود ایستاد و وقتی از کار خود فارغ شد، به حالت آرامش و خلوت رفت.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر اشاره دارد به حالتی که در زمان سجده و عبادت، تمام وجود انسان به خضوع و فروتنی در برابر خداوند درمی‌آید. به‌گونه‌ای که پیشانی او بر زمین می‌افتد و این حالت به مانند سایه‌ای است که هیچ دور شدن یا فاصله‌ای از خود نمی‌گیرد. در حقیقت، انسان با تمام بار وجودش در آغوش خضوع و اخلاص قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او رضا و خشنودی خدا را به دست آورد و بر روی اسب سوار شد. دعای او مورد قبول واقع شد و بر توانایی‌اش افزوده گشت.

هوش مصنوعی: در همان مکان، دل‌های او به شوق زیارت پر از احساسات غمگین شده و به سوی آنجا راهی شدند.

هوش مصنوعی: وقتی که اشکهای دختران من به خاطر درد و اندوه بر زمین ریخت، احساس کردم که انگار غم‌هایم به شدت من را تحت فشار قرار داده‌اند و از چشمانم به بیرون می‌ریزند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها از شدت نور خورشید سوخته و به حال زار افتاده‌اند، و همین باعث شده که یکی از آن‌ها ناله کند.

هوش مصنوعی: از خاکستر برخاسته و بر زمین می‌افتاد، و از دل شکسته‌اش گریبان پاره‌اش را می‌زد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که شخصی در میانسالی غم و اندوه زیادی را تحمل کرده است و احساس می‌کند که درد و رنج او به حدی شدید بوده که حتی آتش دوزخ نیز در مقابل آن سرد به نظر می‌رسد. به عبارت دیگر، شدت ناراحتی و غم او را نمی‌توان با هیچ چیزی مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: نجات دادن از آتش سوزان، کار دشواری نیست. در مقابل طوفان، هیچ‌کس نمی‌تواند مقاومت کند.

هوش مصنوعی: اما فرصتی که اکنون از دست رفته، دیگر بازنمی‌گردد، مانند تیری که از کمان رفته و به وضوح دیگر قابل بازگشت نیست.

هوش مصنوعی: صبح زود، مردی که به خاطر خورده شدن توسط مار جانش را از دست داده، چه فایده‌ای دارد اگر شب قبل اشک بریزد و ناله کند؟

هوش مصنوعی: وقتی دیشب آتش به خانه‌ام افتاد و همه چیز را سوزاند، این آب امروز برایم چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: دل را متوجه کردم که باید آب را به آن‌ها برسانی تا روحشان تغذیه شود و پاداشی به دست آوری.

هوش مصنوعی: او جانش را داد تا آب آن جگر را بدهد، هرچند که از چشمانش بارها اشک ریخته بود.

هوش مصنوعی: اما سیمرغ مانع شد و در گوشش راز خاصی را به او گفت.

هوش مصنوعی: عموهایت همواره بی‌دین بودند و به همین خاطر، موهایشان در آتش نفرت سوخت.

هوش مصنوعی: به سمت جهنم رفتند و از آتش یکی به آتش دیگر افتادند.

هوش مصنوعی: به روح آنها هیچ فایده‌ای ندارد که به آن‌ها آب بدهیم، وقتی که نمی‌توانیم مشکل آنها را حل کنیم و کار از کار گذشته است.

هوش مصنوعی: اگر به سرعت و بی‌فکری اقدام کنی، نتیجه کار تو فقط سردرگمی خواهد بود و مشکل تشنگی آن‌ها به آب بی‌فایده‌ای ختم می‌شود.

هوش مصنوعی: تمامی آب‌های جهان، تنها نمایشی فریبنده‌ هستند و تشنگی واقعی به دنبال حقیقتی است که در خوشبختی و زیبایی نهفته است.

هوش مصنوعی: صدف تنها مروارید را در دل خود می‌پروراند و خضر نیز تنها از چشمهٔ زندگی بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: اما مشکل این است که چیزی که از شما پنهان است، به زمین نمی‌آید بلکه از آسمان می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر به تلاش و کوشش خود بیافزایی، در این صورت حتی اگر در زمین باشی، می‌توانی به اوج آسمان برسید.

هوش مصنوعی: به طور قطع می‌دانم که اعمال نیک تو نشان از خوبی‌ات دارد و حاکی از این است که به خانواده‌ات هم کمک و محبت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: با انجام کارهای خوب و دوری از بدی‌ها، می‌توانی از عذاب‌های دنیا و آخرت رهایی یابی و به آرامش دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: کسی که خود را در آب معرفت شستشو دهد، از وجودش باغی از وحدت و یگانگی خواهد ناشی شد.

هوش مصنوعی: آمرزش چندین گنهکار حاصل می‌شود، هنگامی که از قید و بندهای سختی و مشکلات رهایی یابند.

هوش مصنوعی: افراد زیادی ممکن است به عذاب و گناه دچار شوند، اما در واقع ثواب و پاداشی که تو از انجام کارهای نیک به دست می‌آوری، بسیار ارزشمندتر و حقیقی‌تر است.

هوش مصنوعی: وقتی نصیحت او به گوش آسمان رسید، آسمان آب نداد و او سوار بر اسب شد و راهی شد.

هوش مصنوعی: از شادی خبر خوش، دل شاد و خوشحال شد و به استقبال فرزندش بیرون آمد.

هوش مصنوعی: بهار با سرزندگی و شادابی به اینجا آمد و آنها با امید و آرزو به آن رسیدند.

هوش مصنوعی: رود در هر جا که بوی خوبی دارد به دلخواه خود جریان پیدا می‌کند و آن بویی که او به همراه دارد، بسیار خوشایند است.

هوش مصنوعی: دیو را شکست داده و از قید آن رهایی یافته، به حرکت درآمد و در مقابل تخت سلطنت سلیمان قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی که پرنده‌ای که در قفس گرفتار است، به پرواز درآید، مانند این است که مرده‌ای دوباره به زندگی بازگردد.

هوش مصنوعی: از سرو یاس، امید و آرزوهایم را به دست آوردم و ثمره‌اش رویداد خوشی بود.

هوش مصنوعی: اسب را مهار کرد و به کار جنگ پرداخت، قرعه‌ای که در آن دنیا سرنوشت صاحب‌قران را رقم زده بود.

هوش مصنوعی: پس از آن، انسان را جایگزین کرد و از زندگی در کاخ سلطنتی کناره گرفت و به زندگی گوشه‌نشینی روی آورد.

هوش مصنوعی: دل من همچون آسمانی پر از ابر غمناک است و در آن حس تشنگی وجود دارد؛ همان‌گونه که عشق به مانند آبی برای جان انسان است که او را سیراب می‌کند.

هوش مصنوعی: فرزندی از او به دنیا آمد که دارای ویژگی‌های نیک و اصیل بود، مانند گوهری خالص که از ابرهای نیسان می‌بارد.

هوش مصنوعی: شراب شادی‌بخش را در جام ریخته و دلیپ به آن نام هندی داده است.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها که فرزندش بزرگ و جوان شد، آرزوی دوستی و نزدیکی او را داشت.

هوش مصنوعی: او وصیت‌هایی را انجام داد و به عنوان ولی‌عهد، با دلی آزرده و نگرانی روانه شد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم مدت‌ها به طور جدی و سخت کوشانه خود را در گوشه‌ای محبوس کرده و مشغول تمرین و کوشش بوده‌اند، درست مانند کسانی که از روی اطاعت و فرمانبرداری عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: برهما، خدای خلقت، در هیچ روز و شب استراحت نکرد و زمانی که آماده شد، به او نزدیک شد و گفت.

هوش مصنوعی: اگر هدف تو از این عبادت و اطاعت، فقط حسرت و افسوس است، پس بهتر است که از آن دست بکشی.

هوش مصنوعی: اما از نسل تو فرزندی به دنیا خواهد آمد که این قفل بسته را باز خواهد کرد.

هوش مصنوعی: زاهد ناامید شد و تصمیم گرفت به سوی فرزند پادشاه برود.

هوش مصنوعی: در این بیت به فرزندان توصیه می‌شود که نسل خود را حفظ کنند و از آن نگهداری نمایند، چرا که باید ادامه دهنده راه و میراث خانوادگی باشند.

هوش مصنوعی: کسی که فرمانبرداری را برای خود واجب می‌داند، همچون خاموشی است که از آسمان به زمین افتاده باشد.

هوش مصنوعی: دل من با هر کلمه‌ای که می‌زنم، مانند گره‌ای محکم بسته می‌شود، درست مثل درب بهشت که به روی آدمی باز است.

هوش مصنوعی: از او فرزندی با خصوصیات خوب به دنیا آمده است که نام نیک او به یاد تو خواهد ماند.

هوش مصنوعی: از باغی تازه، گل‌های خوشبویی شکفته‌اند و نیلوفرها بر دامن زمین، سر از خاک برآورده‌اند.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌اش نور الهی می‌تابد و به خاطر آن، دل او را به فرمانروایی سپرده‌اند.

هوش مصنوعی: عبادت به سمت خانه‌ی پدر رفت و به شغلش نیز پایان داد.

هوش مصنوعی: بروید و همگی با هم نشانه بارانی را بخوانید که ما را از هدفمان بازگرداند و ناامید کرد.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسید که سعید به جمع ما پیوست، کسی که هم ظاهری زیبا و هم باطنی نیکو داشت.

هوش مصنوعی: در آبادان به لطف خود، سرزمین را به ولیعهدانش سپرده است.

هوش مصنوعی: تو با اعتماد به خدا، نسبت به اجداد و پدرانت بی‌اعتناء شده‌ای.

هوش مصنوعی: دل خود را به اطاعت و奉 dut واداشته و از هر چیزی دور کرده است، به این ترتیب، این دل به راه آن دو نفر دیگر نیز پیوسته است.

هوش مصنوعی: مثلث شکل سعد قدیمی است و در دنیای سوم هم به خوبی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره شده است که در دعاوی حقوقی، اگر شخصی که به عنوان شخص ثالث وارد دعوی می‌شود، نیاز به اختیارات خاصی دارد. همچنین، قدرت و اعتبار حکم حاکمان نیز مورد تأکید قرار گرفته است. به عبارت دیگر، در مسائل حقوقی، نظر و تصمیم‌گیری حاکمان از اهمیت بالایی برخوردار است.

هوش مصنوعی: امانت را در مکان سوم قرار می‌دهند و سوم را به خوبی حفظ و نگهداری می‌کنند.

هوش مصنوعی: در طول روز، وقتی که روزه می‌گیریم، شب‌ها همیشه بی‌غذا هستند و تنها چیزی که در زمان افطار می‌توان خورد، نمک است.

هوش مصنوعی: در سال هزار، به پاس عبادت من، لطف و رحمت تو به طور بی‌نهایت به من رسید.

هوش مصنوعی: به تو خبر می‌دهند که ای کسی که با عقل و دانش هستی، برای تو از آسمان پیامی ناگفته فرستاده‌اند.

هوش مصنوعی: اما زمین آنقدر قدرت ندارد که در برابر آن آب ثابت بماند و سر جای خود بایستد.

هوش مصنوعی: آب تیز همچون خنجری بر زمین می‌افتد و آن را می‌شکافد، مانند خنجری که مردی برای انتقام به کار می‌برد.

هوش مصنوعی: وقتی که دستی برنده و قوی به کار گرفته می‌شود، می‌تواند به راحتی موانع و مشکلات را از پیش رو بردارد و کارهای سخت را نیز انجام دهد.

هوش مصنوعی: ما هیچ تقصیری در این موضوع نداریم، اما باید تدبیری اندیشیده شود.

هوش مصنوعی: وقتی که در این مسیر دشوار گام نهادی، باید بر این ادعا تأکید کنی و آن را ثابت نمایی.

هوش مصنوعی: از آنجا که به یاری خواستن از مهادیو می‌انجامد، پس باید با امید و خواسته‌ای به او روی آورد.

هوش مصنوعی: برای خدمتگزاری و بندگی مانند درخت سرو آزاد باید دو سال بیشتر بر یک پای استاد بایستی.

هوش مصنوعی: وقتی مهادیو با لطف و مهربانی خود رفتار کرد، به هر کار خوب و بدش مسئولیت داده شد.

هوش مصنوعی: هدف این بود که او به ما نزدیک شود و از او خبر بگیریم.

هوش مصنوعی: چشم تماشای او بر ما گشوده است، همان‌طور که در تنگی، در به روی ما باز می‌شود و قفل زبان خاموشی شکسته می‌شود.

هوش مصنوعی: باران رحمت از دل ابر جدا شد و نازل گردید، این باران نشانه‌ای از عظمت و بزرگی رحمت است.

هوش مصنوعی: آب در هوا به صورت باران نازک و لطیفی به زمین می‌ریزد که این امر نشانی از قدرت خاص خداوند است.

هوش مصنوعی: وقتی که باران سنگینی از آسمان بر زمین می‌ریزد، ابتدا بر سر زمین می‌نشیند و آن را سیراب می‌کند.

هوش مصنوعی: او موهایش را به شکل ماری درآورده و به طور پنهانی، به جای زهر، آب زندگی را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که روح imprisoned (زنده) در موهای محبوب پیچیده می‌شود، همانند ماری در خویش گنگ و سردرگم می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از رفتن باز بمانم، چطور انتخاب کنم؟ که اگر از ریشه برآیم، بر روی سرم می‌نشینم.

هوش مصنوعی: سفر ما باعث می‌شود که حس لطافت و تازگی بیشتری پیدا کنیم، چرا که بودن در یک مکان و هم‌نشینی با یک نفر خوشایند نیست.

هوش مصنوعی: به سرعت در حال حرکت بودی و به دنبال راهی می‌گشتی، اما به جای آنکه مسیر خودت را پیدا کنی، به دنبال راه پدرت رفتی.

هوش مصنوعی: در موی درهم و برهم او، چیزی پنهان است که از تاریکی آب حیات بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: او مدتی طولانی در دلش ماند و پس از یک سال به نهایت قدرت و توانمندی رسید.

هوش مصنوعی: مهادیو در آن زمان با گیسوی پرپیچ و خم خود، گره‌ای را باز کرد و حلقه‌ای کوچک ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که شخصی از آنجا رهایی پیدا کرد و به آب زلالی دست یافت، به آرامی و نرمی مانند باد بهاری حرکت کرد.

هوش مصنوعی: اگر بگوییم که احساسات و اندیشه‌هایمان از گذشته تا حال، بی‌صدا در حال تلاطم و جوشش هستند، به این معناست که درونیات ما بدون اینکه به راحتی قابل بیان باشند، در مسیر زندگی بوجود آمده‌اند و همچنان در حال تغییر و تحول‌اند.

هوش مصنوعی: از کشوری به کشوری دیگر، لطف و برکت او انتشار یافت و به این خاطر نامش بر سر زبان‌ها افتاد.

هوش مصنوعی: او به دریا رفت و در آن عمق، خاک به آب رسید و قومش را که غمگین بودند، سیراب کرد.

هوش مصنوعی: وقتی زاهد داستان را از ابتدا بیان کرد، رامت نیکو و باخیر و خوب به زمین افتاد.