راه بهمن گیر و از نو تازه کن بهمنجنه
 ای درخت شاهی  بارت  داد و بیداری تنه
گه نوای  هفت گنج و گه نوای گنج گاو
  گه نوای  دیو رخش و گه نوای ارجنه

سلام

در انتهای این مدیحه جناب منوچهری بیست و دو تا از نامهای آواز ها (لحنها)ی موسیقی باستانی ایرانی را هنرمندانه آورده که هیچکدام از آنها امروزه رایج نیست مانند:لبینا، دنه، اشکنه،زیر قیصران، گنج گاو روزنه، تخت اردشیر،هفت گنج و روشن چراغ و ......

حضرت مولانا هم در بیتی ذیل لحنهای موسیقی می‌فرماید:

وای کز آواز این بیست و چهار

                 کاروان بگذشت و بیگاه شد نهار

که منظور از بیست و چهار ،۲۴ لحن موسیقی است.