مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون ابر به نوروز رخ سبزه بشست</p></div>
<div class="m2"><p>با باده لعل کن سر عهد درست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کین سبزه که امروز تماشاگه توست</p></div>
<div class="m2"><p>فردا همه از خاک تو برخواهد رست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

چون ابر به نوروز رخ سبزه بشست
با باده لعل کن سر عهد درست
کین سبزه که امروز تماشاگه توست
فردا همه از خاک تو برخواهد رست

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی نوروز و آغاز سال نو اشاره دارد. شاعر می‌گوید که با آمدن بهار و بارش باران، زمین به زندگی و سبزی دوباره برمی‌گردد. او همچنین از عشق و احترام به عهد و پیمان صحبت می‌کند و یادآور می‌شود که این سبزه و زیبایی که امروز می‌بینیم، فردا دوباره به خاک بازمی‌گردد. در واقع، این اشعار به دایره حیات و تغییرات طبیعی اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: در روز نوروز، گرما و شادابی به زمین می‌بخشد و مانند ابر که باران می‌بارد، سبزه‌ها را شستشو می‌دهد. در این زمان باید با می سرخ، باده‌ای تهیه کرد و به عهد و پیمان خود پایبند بود.

چون ابر به نوروز رخ سبزه بشست

با باده لعل کن سر عهد درست

هوش مصنوعی: این سبزه‌ای که امروز مورد توجه تو قرار دارد، فردا همه از خاک تو رشد خواهد کرد.

کین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رست

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده