هوش مصنوعی: هر جا که به ذهنم می‌رسد، فقط زیبایی و گل‌ها را می‌بینم و غیر از این به خاطر تو چیزی دیگر برایم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی تو آرامش و قرارم را گرفت، در پی تو مانند نسیم صبحگاهی، در هر جا هستم و سرگردانم.

هوش مصنوعی: ای دوست، بر جان من مریز و دلگیر نباش. فقط نگاهی به من بینداز که جان و سرم فدای تو هستند.

هوش مصنوعی: من عاشق چهره‌ی تو هستم، حتی با تمام بی‌محبتی‌هایت. اگر به خورشید هم نگاه کنم، انگار که چیزی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر به مقام سلطنت دست پیدا کنم، ای پرنده خوشبخت! باز هم در دستان تو مانند جوجه‌ای فاقد بال و پر خواهم بود.

هوش مصنوعی: من به خاطر آرزوی لب‌های تو، در زلف تو گرفتار شدم. مانند طوطی هندی هستم که در دام شیرینی شکرت گرفتار آمده‌ام.

هوش مصنوعی: در دلم آتش شعله‌ور شده و نمی‌دانم این آتش از کجا آمده است، به حدی که جان و دل مرا سوزانده است.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که در تنهایی خودم هستم و هیچ انتقادی از دیگران نمی‌کنم. چرا که با وجود نزدیکی او، احساس می‌کنم فاصله‌ام از او بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: دل و معشوق را به چه رویی بشکنم؟ چونکه نمی‌توانم از عشق دلبر بگذرم و دلم را به کسی دیگر بسپارم.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، جان دادن برای زیبایی‌ها نشانه زنده دلی است. چه نیکو روزی‌ست که جانم را در راه معشوق فدای کنم.

هوش مصنوعی: دل من را به خاطر آن چهره و قامت زیبا مشکن، چرا که من همچون پرنده‌ای در باغ گل‌ها هستم، بلبل بر روی درختان.

هوش مصنوعی: از کنار فرد خودفرموده و جدی بگذر و به دنیای احساسات و رویاها نزدیک شو. من در حال تجربه چیز دیگری هستم، همچون پرنده‌ای که در جستجوی آزادی و خوشی است.