هوش مصنوعی: این شعر به انسان هشدار می‌دهد که در مسیر زندگی و سیر و سلوک spiritual، نباید به خواب و بی‌خیالی فرو رود. آنچه را که انسان به آن مشغول است، باید جدی بگیرد و از بی‌اعتنایی و کفر به آنچه به حقیقت وجود مربوط می‌شود، پرهیز کند. در واقع، این شعر ما را به هوشیاری و بیداری در زندگی دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: شما به سن پیری رسیدید و در نادانی و جهل باقی ماندید و در میان سرگرمی‌ها و تفریحات جوانی خود گم شده‌اید.

هوش مصنوعی: اگر فرصت را از دست دادی، هنوز زمان داری تا تلاش کنی و اقدام کنی، پس بیشتر hurry.

هوش مصنوعی: از جوانان زیبا و شاداب، رنگ و رویی دل‌انگیز و دستانی زیبا به خاطر استفاده از حنا شایسته است.

هوش مصنوعی: تو که با سن بالا چه نکته‌ای در خود می‌بینی که به دل تیره‌ات می‌نازی، موهای سفیدی داری، اما همچنان زیبایی‌ات را نشان بده.

هوش مصنوعی: بهتر است از محیط‌های پاک و مقدس مانند مدرسه و مسجد دوری کنیم، هنگامی که دل پر از عجب و حجاب است.

هوش مصنوعی: این جمله‌ها نامتعارف و متضاد را به تصویر می‌کشند. آیا ممکن است این‌همه تفاوت با یکدیگر هم‌زیستی داشته باشند؟ در دنیای عشق و عرفان، معیارها و سمبل‌های دینی و اخلاقی ممکن است در تضاد با یکدیگر قرار بگیرند، اما در عمق وجودشان، به یک حقیقت مشترک اشاره دارند. خرقه و عشق به عنوان صورت و معنا، سبحه و رندی به عنوان تقوا و بی‌خیالی، و تار زنار و توبه به عنوان محدودیت‌ها و رهایی. در این‌جا آشفتگی و تنوع ارزش‌ها و تجربه‌ها را می‌توان مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: ای فقیه نادان، به چه چیزی خود را می‌نازی؟ صدایت به اندازه‌ی صدای استر لابه، از اسطرلاب هم بی‌فایده‌تر است.

هوش مصنوعی: کتاب به تنهایی بدون داشتن حکمت و دانش عمیق نمی‌تواند مفید و موثر باشد.

هوش مصنوعی: از زلف و نگاه فریبنده ی زیبارویان بگذر، زیرا تو دلت را به شمشیر و خودت را به طناب می‌بندی.

هوش مصنوعی: از تشبیهات تو، حالت و مزاج من دگرگون شده و اکنون می‌خواهم با واقعیت، بنای ویران خود را بازسازی کنم.

هوش مصنوعی: گفته بودی که نیکوکار نمی‌تواند از کار خوب خود پشیمان شود و پاسخ به این پرسش در مورد مصلحت چه معنا دارد؟

هوش مصنوعی: از دروغ و نیرنگ بپرهیز و خود را مانند چشمه‌ی کوثر خالص و صاف کن، چرا که این ویژگی‌ها به تو حقیقت می‌بخشد و نه چیزی فریبنده و زودگذری.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که در دل داری، مانند سحرگاهی که با اشک فراوان بر دل نشسته، به حالت دلشکسته و دردمند مبدل شو؛ که این جام نمایانگر زخم‌ها و خون‌های زیادی است که دیده‌ای.

هوش مصنوعی: چند روزی بیشتر نیست که زندگی شادی و خوشی در گلستان و بین گل‌هاست، پس از این فرصت کوتاه خوب استفاده کن!

هوش مصنوعی: عاشقان غمگین، نتوانسته‌اند حقیقت عشق را درک کنند و از قید و بندهایی که آنها را محدود کرده، رهایی نیافته‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از خیر و خوبی بی‌خبر نیست، پس آرزو کردن برای چیزی که غیرواقعی و فریب‌دهنده است مانند امید داشتن به درخششی است که به طعمه‌ای کاذب اشاره دارد.

هوش مصنوعی: از عاشقان ادب بیاموز و تلاش را از آب بگیر و حرکت را از جیوه.

هوش مصنوعی: آواز عاشقانه‌ای سر بده که دلش زار و پر از درد است و مانند کباب شده.

هوش مصنوعی: نفس با آه‌های عاشقان چه کار می‌تواند بکند؟ حتی دیوها از تیرهای فروزان ستاره‌ها فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: بر تو واجب است که به زاری و ناله بپردازی، خواه با محبت به تو توجه شود و خواه با توبیخ.

هوش مصنوعی: هر طور که باشد، اگر تو به دوستی بپردازی و محبت بکنی، مهم نیست که به تو اجازه دهند یا ندهند، تو باید به سوی او بروی و از او استقبال کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که زندگی کوتاه است و باید لحظات شیرین جوانی را تجربه کنی. پس از دوران پیری، به یاد روزهای جوانی، از زندگی لذت ببر و به یادآوری آن خاطرات بپرداز.

هوش مصنوعی: سوختم از عشق و دردی که دارم، ای ساقی! حتی آتش من هم از شراب و آب نشان می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا دیگران بفهمند که زیبایی و قامت سرو مانند ماه است، باید از چهره‌اش پرده‌پوشی کند.

هوش مصنوعی: به خاطر غم چهره و لب‌های نمکی تو، دل مثل کباب در سینه‌ام آتشین و ملتهب است.

هوش مصنوعی: چشمان من به یاد تو هزاران قطره عطر و زیبایی را نثار می‌کند.

هوش مصنوعی: روز و شب، عاشقان به خاطر زیباییشان گرفتار هستند و در انتظار دیدن آن معشوق می‌باشند.

هوش مصنوعی: فقط خود دوست می‌داند که دیوانگان چگونه از عشق او آسیب می‌بیند و در عذاب هستند. دیگران از این درد و وضعیت خبر ندارند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من عاشق هستم، با شادی و دلخوشی سخن می‌گویم و از نواهای خوشایند رباب لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: من هیچ وسیله‌ای ندارم، نه برای نوشیدن شراب و نه برای دعا به خدا که «پروردگارا، همه چیز را در دست توست.»

هوش مصنوعی: به خاطر وفا و صداقتی که دارم، مانند جامی هستم که در روز حساب، به خودم باز نخواهم گشت و از گناهکاران نخواهم بود.