هوش مصنوعی: ای ساقی، اکنون لحظه‌ای مرا رها کن تا از قید و بندها آزاد شوم و لحظه‌ای به توحید و یکتاپرستی بپردازم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر درخواست می‌کند که در اثر نوشیدن جام توحید، به قدری خود را از وجود خود جدا کند که به کلی زوال یابد و به وجودی ابدی و باقی تبدیل شود. به عبارت دیگر، او می‌خواهد که از دنیای فانی رهایی یابد و به حقیقتی پایدار و جاودانه دست یابد.

هوش مصنوعی: مرا با جرعه‌ای از زندگی‌ات سیراب کن و با عطر وجودت خوشبو ساز و طعم‌دلچسبی را به من بچشان.

هوش مصنوعی: شراب خالص و ناب توحید می‌تواند انسان را از چنگال شرک، کفر، دین‌های ظاهری و ریاکاری نجات دهد.

هوش مصنوعی: از من درباره فضیلت و برتری‌ام نپرس، نه در مورد ارتباطم، نه از گسستگی‌ام، نه از شوق روزافزونم و نه از حالات دلم.

هوش مصنوعی: تو به مانند فصل بهار و پیوند منی، تو از تفاوت و اتحاد من هستی، تو نمایانگر فقدان و حضور منی. بلکه حتی تو از من نیز بیشتر در اشتیاقی.

هوش مصنوعی: اما به وضعیت من نگاه نکن، به ظاهر من نگاه نکن، به ذات و نام‌ها و ویژگی‌های اخلاقی من توجه نکن.

هوش مصنوعی: تو به عنوان ناظر زیبایی و دلربایی عاشقان می‌نگری و حسن تو از همه زیباها بالاتر است و همچون نوری برای چشمان عاشقان می‌تابد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آن کسی که در غربی می‌گوید "من خورشید هستم که درخشان شدم" کیست.