لبیبی » ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی » شمارهٔ ۶۷ - به شاهد لغت فرغیش، به معنی آن موی که از زیر پوستین سر فرو آورده بود و جامه ریمناک دریده دامن را نیز گویند

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز خشم دندان بگذارد بر . . . خواهر</p></div>
<div class="m2"><p>همی کشید چو درویش دامن فرغیش</p></div></div>

لبیبی و اشعار او - گردآورنده محمد دبیرسیاقی - تصویر ۲۷

شمارهٔ ۶۸ - به شاهد لغت سکج، به معنی مویز

ز خشم دندان بگذارد بر    خواهر
همی کشید چو درویش دامن فرغیش

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تمثیل خشم و حسادت اشاره کرده است که می‌تواند منجر به آسیب رساندن به نزدیکان، نظیر خواهر، شود. شخصی در حال بیان احساساتش است و مانند یک درویش، به حواس خود تسلط ندارد و در نتیجه کنش‌های نامناسبی از خود بروز می‌دهد.

شمارهٔ ۶۶ - به شاهد لغت خشکانج، بمعنی خشک اندام

شمارهٔ ۶۷ - به شاهد لغت فرغیش، به معنی آن موی که از زیر پوستین سر فرو آورده بود و جامه ریمناک دریده دامن را نیز گویند

هوش مصنوعی: در اوج خشم، دندان‌هایش را بر روی چیزی فشار داد و همچون یک درویش، دامن فرح‌بخش و زیبای خواهرش را کشید.

ز خشم دندان بگذارد بر . . . خواهر

همی کشید چو درویش دامن فرغیش

شمارهٔ ۶۷ - به شاهد لغت فرغیش، به معنی آن موی که از زیر پوستین سر فرو آورده بود و جامه ریمناک دریده دامن را نیز گویند

اطلاعات

برگردان به زبان ساده