لبیبی » ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی » شمارهٔ ۴۷ - به شاهد لغت فاژ،بمعنی دهان دره

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>قیاس . . . ش چگونه کنم بیا و بگوی</p></div>
<div class="m2"><p>ایا گذشته بشعر از بیانی و بوالحر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اگر ندانی بندیش تا چگونه بود</p></div>
<div class="m2"><p>که سبزه خورده بفاژد بهار گه اشتر</p></div></div>

شمارهٔ ۴۸ - به شاهد لغت اژدر

قیاس    ش چگونه کنم بیا و بگوی
ایا گذشته بشعر از بیانی و بوالحر
اگر ندانی بندیش تا چگونه بود
که سبزه خورده بفاژد بهار گه اشتر

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به مسأله‌ی زمان و تغییرات آن اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که به او بگوید چگونه باید با گذشته و تجربیاتش کنار بیاید. او همچنین به بی‌پروایی و بی‌توجهی به زیبایی‌های زندگی اشاره می‌کند و از جمله‌ای درباره سبزه و بهار برای بیان تضادها و تحولات زندگی استفاده می‌کند. این شعر تفکری عمیق درباره‌ی زندگی و گذر زمان را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۴۶ - به شاهد لغت جخش، بمعنی علتی که از گلو مانند بادنجان برآید و درد نکند و اگر ببرند بیم هلاکت باشد و اکثر مردم گیلان و فرغانه را باشد

شمارهٔ ۴۷ - به شاهد لغت فاژ،بمعنی دهان دره

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با قیاس‌های مختلف به مقایسه بپردازم؟ بیا و بگو آیا شعرهایی که از بیانی و بوالحسن گذشته به شمار می‌آیند، بهتر هستند یا نه؟

قیاس . . . ش چگونه کنم بیا و بگوی

ایا گذشته بشعر از بیانی و بوالحر

هوش مصنوعی: اگر ندانی حال این سبزه‌ها را، چگونه می‌توانی بفهمی که در بهار، به وسیله شترها چگونه از بین می‌روند؟

اگر ندانی بندیش تا چگونه بود

که سبزه خورده بفاژد بهار گه اشتر

شمارهٔ ۴۷ - به شاهد لغت فاژ،بمعنی دهان دره

اطلاعات

برگردان به زبان ساده