لبیبی » ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی » شمارهٔ ۳۹ - به شاهد لغت بادریسه، بمعنی آن مهره که زنان بر دوک زنند بوقت رشتن

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر . . . ت از نخست چنان بادریسه بود</p></div>
<div class="m2"><p>آن بادریسه خوش خوش چون دوک ریسه شد</p></div></div>

لبیبی و اشعار او - گردآورنده محمد دبیرسیاقی - تصویر ۲۲

شمارهٔ ۴۰ - به شاهد لغت شاکمند، به معنی نمدی که از پشم سازند

گر    ت از نخست چنان بادریسه بود
آن بادریسه خوش خوش چون دوک ریسه شد

هوش مصنوعی: در این شعر می‌توان به این اشاره کرد که اگر انسان از ابتدا مانند یک وسیله خوب و کارآمد باشد، به مرور زمان و با تلاش و تمرین به چیزی زیبا و مفید تبدیل می‌شود. در واقع، این اشعار به اهمیت رشد و پیشرفت اشاره دارد.

شمارهٔ ۳۸ - به شاهد لغت مکل، بمعنی کرمی سیاه که در آبست

شمارهٔ ۳۹ - به شاهد لغت بادریسه، بمعنی آن مهره که زنان بر دوک زنند بوقت رشتن

هوش مصنوعی: اگر از همان ابتدا تو مانند یک رشته نازک و لطیف بودی، آن وقت آن رشته زیبا و خوش‌نما مانند دوک نخ‌ریسی به هم می‌پیچید.

گر . . . ت از نخست چنان بادریسه بود

آن بادریسه خوش خوش چون دوک ریسه شد

شمارهٔ ۳۹ - به شاهد لغت بادریسه، بمعنی آن مهره که زنان بر دوک زنند بوقت رشتن

اطلاعات

برگردان به زبان ساده