کوهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما نمی بینیم جز ذات خدا</p></div>
<div class="m2"><p>گر نمی بینی تو خود با ما بیا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما و من جز اختیاری بیش نیست</p></div>
<div class="m2"><p>صادق و کاذب بود صوت و ندا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بگذر از تقلید کانجا ظلمت است</p></div>
<div class="m2"><p>هست در تحقیق صد نور و صفا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>من انی گفت در سید نگر</p></div>
<div class="m2"><p>تا شنیدم آیت ثم استوا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>دیدمش چون ماه تابان نیمه شب</p></div>
<div class="m2"><p>گفت آن سلطان که کوهی مرحبا</p></div></div>

شمارهٔ ۸

ما نمی بینیم جز ذات خدا
گر نمی بینی تو خود با ما بیا
ما و من جز اختیاری بیش نیست
صادق و کاذب بود صوت و ندا
بگذر از تقلید کانجا ظلمت است
هست در تحقیق صد نور و صفا
من انی گفت در سید نگر
تا شنیدم آیت ثم استوا
دیدمش چون ماه تابان نیمه شب
گفت آن سلطان که کوهی مرحبا

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

ما نمی بینیم جز ذات خدا

گر نمی بینی تو خود با ما بیا

ما و من جز اختیاری بیش نیست

صادق و کاذب بود صوت و ندا

بگذر از تقلید کانجا ظلمت است

هست در تحقیق صد نور و صفا

دیدمش چون ماه تابان نیمه شب

گفت آن سلطان که کوهی مرحبا

شمارهٔ ۷

اطلاعات