هوش مصنوعی: اگر من به خاطر عشق و درد دل ناشی از آن شکایت کنم، جای تعجبی ندارد؛ یا اگر از ظلم و ستم محبوبم ناشکوه کنم، باز هم عجیب نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی صورت تو، ای سرو بلند، اگر بلبل در باغ شکایت کند، جای تعجبی ندارد.

هوش مصنوعی: دل من به شدت ناراحت و غمگین است و اشک‌هایم به راحتی سرازیر می‌شوند. اگر از دل بیمارم شکایت کنم، چه شگفتی‌ای در این موضوع وجود دارد؟

هوش مصنوعی: من در کمند زلف سیاه تو اسیر شده‌ام و مانند مرغی در شب تار، از شدت غم و اندوه ناله می‌کنم. این حالت برایم جای تعجبی ندارد.

هوش مصنوعی: تو با نواختن نی، ناز و لطافت را به جانم می‌آوری و از درد و غم دل، صدای ناله‌ام از پشت پرده‌ی خیالات بلند می‌شود. وای بر من!

هوش مصنوعی: به خاطر دوری و جدایی تو، ای ماه، به شدت دلم آتش می‌گیرد. اگر برای یک بار دیدارت را بخواهم و غم دل را بیان کنم، چه جای تعجبی دارد؟

هوش مصنوعی: کوهی را می‌بینم که خدا در آنجا از درد و رنج خواستار گریه و زاری است. می‌گوید: اگر من در برابر خداوند بزرگ شکایت کنم، چه عیبی دارد؟