امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » چند رباعی » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای صوفی سیمی به صفایی نرسی</p></div>
<div class="m2"><p>تا جان ندهی به خونبهایی نرسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو رهرو و منزلت در خواجه و میر</p></div>
<div class="m2"><p>این ره که تو می‌روی به جایی نرسی</p></div></div>

ای صوفی سیمی به صفایی نرسی
تا جان ندهی به خونبهایی نرسی
تو رهرو و منزلت در خواجه و میر
این ره که تو می روی به جایی نرسی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به فردی صوفی می‌گوید که تا زمانی که جان خود را فدای عشق و مراد نکند، به صفا و حقیقت نخواهد رسید. او اشاره می‌کند که اگرچه راه را ادامه می‌دهد، اما باز هم به هدف نخواهد رسید مگر اینکه از خودگذشتگی کند.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: ای سالک، تا زمانی که به یک پاکی واقعی نرسی و جان خود را برای هدفی والا فدا نکنی، به حقیقت و کمال نخواهی رسید.

ای صوفی سیمی به صفایی نرسی

تا جان ندهی به خونبهایی نرسی

هوش مصنوعی: تو در این راه قدم می‌گذاری و کسی مثل خواجه و میر هم در اینجا هست، اما راهی که تو انتخاب کرده‌ای به جایی نمی‌رسد.

تو رهرو و منزلت در خواجه و میر

این ره که تو می‌روی به جایی نرسی

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده