هوش مصنوعی: دل من دیگر گرمایی ندارد، زیرا که سخنانم همچون آب سرد و بی‌حالی است.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید به این روش به ننگ دچار شوم و بی‌هدف مورد هدف تیر قرار بگیرم؟

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای تهی‌دست بوده‌ام که می‌خواهم به جای عبایی که متعلق به عیسی است، از بار بر روی الاغی بهره‌برداری کنم.

هوش مصنوعی: در این روزگار، افرادی که خود را محترم می‌شمارند، به مانند مسی هستند که با طلا پوشانده شده اما از نظر کیفیت و ارزش واقعی، ناقص است.

هوش مصنوعی: برخی افراد با دیدگاه‌های محدود و ناتوانی در درک واقعیات، حتی اگر در موقعیت‌های خوب قرار داشته باشند، همچنان نمی‌توانند از ارزش آن موقعیت‌ها بهره‌برداری کنند و در واقع دلشان از درک این فرصت‌ها ناتوان‌تر است.

هوش مصنوعی: گوشی که سنگین است و کسانی که فقط به نام و اعتبار خود می‌اندیشند، از نوعی بی‌کفایتی و ویژگی‌های زشت و نامناسب برخوردارند.

هوش مصنوعی: برخی افراد بی‌مقدار و بی‌اهمیت خود را به شکل‌های مختلف به نمایش می‌گذارند و سعی در نشان دادن استعدادهای نوازش‌دهنده دارند، در حالی که صلاحیت و ارزش واقعی ندارند.

هوش مصنوعی: درخواست و نیازهای خود را به خانه ی درویش نبر، زیرا آنها فقط به شناخت و فهم عمیق می‌کوشند و ما را به جایی می‌رسانند که بالاتر از نیازهای مادی است.

هوش مصنوعی: اگر به مسکین و گدای یک درهم بدهند، از خداوند بخواهند که او نیز به آنها مرحمت کند و عطا کند.

هوش مصنوعی: این صحبت‌ها که بدون خواست و اراده شاعر بیان شده‌اند، همه حقیقت ندارند.

هوش مصنوعی: اما چون به خواسته‌ام راهی ندارم جز به خدا یا اینکه به سمت درگاه شاه بروم.

هوش مصنوعی: هر چه درباره کسی گفتم، برایم مهم نیست. چون دلیلی برای نگرانی ندارم و احساس غم نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من تصمیم دارم از این پس به رازی دست یابم که حتی از درگاه پادشاه هم بی‌نیاز شوم.

هوش مصنوعی: من در جستجوی پناهگاهی از دیگران نیستم، چون هنگامی که به خداوند روی می‌آورم، همه چیز برایم کافی است.