امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » خسرو و شیرین » بخش ۱ - سرآغاز

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خداوندا دلم را چشم بگشای</p></div>
<div class="m2"><p>به معراج یقینم راه بنمای</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به رحمت باز کن گنجینهٔ جود</p></div>
<div class="m2"><p>درونم خوان بشادروان مقصود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دلی بخش از ثنای خویش معمور</p></div>
<div class="m2"><p>زبانی ز آفرین دیگران دور</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>درآسانیم شکر اندیش گردان</p></div>
<div class="m2"><p>به دشواری سپاسم بیش گردان</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>امیدم را به جائی کش عماری</p></div>
<div class="m2"><p>که باشد پیشگاه رستگاری</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چو خود برداشتی اول ز خاکم</p></div>
<div class="m2"><p>مده آخر به طوفان هلاکم</p></div></div>

خمسه امیرخسرو دهلوی (شیرین و خسرو، مطلع الانوار، هشت بهشت، مجنون و لیلی، آئینه اسکندری) از روی نسخه‌های چاپ انستیتوی خاورشناسی شوروی - امیرخسرو دهلوی - تصویر ۲۴۷

بخش ۲ - در توحید

خداوندا دلم را چشم بگشای
به معراج یقینم راه بنمای
به رحمت باز کن گنجینه جود
درونم خوان بشادروان مقصود
دلی بخش از ثنای خویش معمور
زبانی ز آفرین دیگران دور
درآسانیم شکر اندیش گردان
به دشواری سپاسم بیش گردان
امیدم را به جایی کش عماری
که باشد پیشگاه رستگاری
چو خود برداشتی اول ز خاکم
مده آخر به طوفان هلاکم

بخش ۱ - سرآغاز

خداوندا دلم را چشم بگشای

به معراج یقینم راه بنمای

به رحمت باز کن گنجینهٔ جود

درونم خوان بشادروان مقصود

دلی بخش از ثنای خویش معمور

زبانی ز آفرین دیگران دور

درآسانیم شکر اندیش گردان

به دشواری سپاسم بیش گردان

امیدم را به جائی کش عماری

که باشد پیشگاه رستگاری

چو خود برداشتی اول ز خاکم

بخش ۱ - سرآغاز

اطلاعات

حاشیه ها