هوش مصنوعی: کسی که هر شب در دلم جایی دارد و به یادش می‌افتم، چه می‌شود اگر روزی به یاد من بیفتد و حس نیاز کند؟

هوش مصنوعی: شهر در حال آشفتگی است و او خود را نشان نمی‌دهد، آیا این خوب است؟ من از آن روز می‌ترسم که مشکلی پیش بیاید.

هوش مصنوعی: هر روز وقتی که مست و مسلح به سمت من می‌آیند، ای خدای من، در دل آنها بگذار که دست به اشتباهی بزنند.

هوش مصنوعی: نرو، ای دوست، زیرا صدای دلbroken من تأثیری خواهد داشت. اگر در این مکان تأثیری نگذارد، در جای دیگری حتماً اثر خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: شب گذشته تو را تماشا کردم و از خوشحالی خوابم نبرد. صبر کن تا اندوه جدایی‌اش چیزی برای تحمل کردن به تو بدهد.

هوش مصنوعی: اگر به شانس ما بستگی نداشته باشد و مانند ما در آتش سوخته باشد، در نهایت سرنوشت ما به جایی خواهد رسید که همه چیز بر هم خواهد خورد.

هوش مصنوعی: با این همه بدی و سخت‌گیری که تو داری، دیگر مسلماً برای من عمری باقی نخواهد ماند که وفا و صداقتی داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر روز خسرو از کوی تو پر از غبار و غمگین می‌آید و در این حال، در میان دود اشک‌ها، حالتی از آرامش و زیبایی را به وجود می‌آورد.