هوش مصنوعی: شب طولانی باعث شد تا صبح نتوانم بخوابم، چشمانم هنوز روشن است و از چشمم اشک نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: من به خاطر فکر کردن به تو نتوانستم بخوابم و در تمام طول شب بیدار ماندم، ولی ناگهان صورت تو را دیدم.

هوش مصنوعی: دودسته‌ای از اشک های چشمم را می‌برد، زیرا من در خیال محبت تو غرق شده‌ام؛ تو اما آنقدر برای من عزیز هستی که هیچ چشمی از من دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دل سنگین تو بر من سنگینی نمی‌کند، وای بر کسی که نتواند این سنگینی قلب تو را از سینه‌اش بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: دل من به زیبایی‌های تو علاقه‌مند است و حتی فرد غیرمسلمان هم به خاطر جذابیت ابروی تو شیفته شده است. هیچ‌کس حتی معبد را هم نمی‌تواند به این زیبایی وصف کند.

هوش مصنوعی: از این چهره زردت چه بگویم، چون در زلفت هر کسی طاقت تحمل درد و رنج را ندارد.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی که به واسطه نوشته‌هایت بر دل داشتم، هنوز در دل خودم نگه داشته‌ام، برای دوستانی که در میدان جنگ هستند.

هوش مصنوعی: تو دیشب نامه‌ای فرستادی و من، که مانند یک فرد بی‌چاره و بی‌نوای خسرو هستم، در روشنایی شب فقط به آسمان نگاه می‌کردم و با نور مهتاب مشغول نبرد درون خود بودم.