هوش مصنوعی: تا کی باید این زلف‌های پریشان، وقت و زندگی ما را مختل کند؟ آه و ناله‌های ما مانند دودی است که آتش بر این جهان می‌زند.

هوش مصنوعی: من به یاد عشقم، که مانند لعل زینتی است، دردم را با شوق و عشق می‌خورم و هیچ‌کس از این ماجرا خبر ندارد که با او صحبت کنم.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند جواهری باارزش و جذاب، هر زمان که لبخند می‌زنی، به سختی می‌توان به معجزات عیسی و مریم اشاره کرد، چرا که زیبایی و جذابیت تو فراتر از آن‌هاست.

هوش مصنوعی: عطر مشک ختن دیگر برای من خوشایند نیست، حتی اگر نسیم، آن موهای مجعد را بهم بزند.

هوش مصنوعی: وقتی تو از نسل آدم به وجود آمده‌ای، اشکالی ندارد اگر فرشته‌ای پای انسان را ببوسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در درگیر شدن با جنایت و خطا باشد، به یقین به جایگاهی بالاتر از آنچه انتظار می‌رود نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: از آنجا که وفایی وجود ندارد و هیچ کس در جهان به جز غم یاد خسرو را نمیکند، پس اگر کسی یک لحظه بدون غم زندگی کند، یاد او ممنوع است.