هوش مصنوعی: هر کسی در فصل بهار به باغی پر از گل جذب می‌شود، اما دل من در این روزها به سمت بی‌رحمی و سختی می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم دل زار و مشکل‌دارم را به باغی خوش ببرم، باز هم غم او در گوشه‌ای از دیوار زندگی‌ام مرا خواهد آزار داد.

هوش مصنوعی: راز معشوق را با چه کسی بگویم وقتی که دیگر مؤمنی نیست که از بت‌پرستی کهنه‌ام نجاتم دهد.

هوش مصنوعی: عاشق محرم بسیار غمگین‌تر از سایر عاشقان است، پس خود را فریب نده و او را سالم نپندار، زیرا کسی که درد و رنج می‌کشد واقعاً دردی عمیق در دل دارد.

هوش مصنوعی: ماه که در آسمان می‌تابد، چه می‌فهمد از غم و سنگینی دل من؟ فقط کسی که بار سنگین را بر دوش می‌کشد، از سختی و زحمتِ این کار آگاه است.

هوش مصنوعی: به کسی که خواب خوشی دارد می‌گویم که نگران شب‌های غم‌انگیز خود نباشد. این سرمه‌ای که به چشم می‌کشم، فقط بر اثر بیماری است.

هوش مصنوعی: گفتیم بار دیگر نزد زیبارویان برویم، زیرا دیگر این اندوه طاقت‌فرسا که از دل من خاری بر می‌دارد، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عده‌ای در مسجد مشغول عبادت هستند، در حالی که دلشان به سمت کوی دلبران خوش‌گذارانی می‌کشد که در آنجا باده به راحتی نوشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: خسرو عاشق و شیفته خرابات (محل می‌نوشی) است و آرزو دارد که به آنجا برود، زیرا در آنجا می‌تواند لحظاتی را در بزم و نشئه‌ای شیرین بگذراند.