هوش مصنوعی: دل که با افرادی بدخو و نامناسب ارتباط برقرار می‌کند، مانند شیشه‌ای است که با خارهای تیز درگیر می‌شود و آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: من در کوی تو، با عشق و علاقه‌ای که دارم، جانم را به دست می‌آورم و به حساب خودم، زیبایی‌هایت را ثبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: افراد باتجربه به خوبی می‌دانند که یک فرد ناآگاه چگونه است. پروانه‌ای که به دور شمع می‌چرخد، به خاطر سوزش خود، نور تولید می‌کند.

هوش مصنوعی: من که با زیبایی تو سر و کار دارم، وقتی این را می‌بینم، چه بگویم؟ به سوی خورشیدی که در هر جا خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: زاهدی که تنها به عبادت در مسجد مشغول است و از زیبایی‌های هر چیزی غافل است، در حقیقت درک کامل و پختگی لازم را ندارد و فقط به ظاهر ریاکارانه‌ی پارسایی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: مست از شوقی هستم که شب در کوی خودم زنی را دیدم که زلف‌هایش را می‌پرسیدم. گفتند که او درویش و گدا است و در اینجا begging می‌کند.

هوش مصنوعی: مشتاقان وفا از نیکان انتظار دارند که همیشه با آنها وفادار باشند، اما وقتی خود نیکوکاران هم به بی‌وفایی می‌پردازند، این انتظار بی‌جا می‌شود.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که از سمت شرق به‌وجود آمده و آتش را در آسمان به‌پا کرده، می‌دانی چه چیزی است؟ این آتش بر دل دوستان و هم‌نشینان، حس درد جدایی را می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر خسرو از زندگی خود خسته شده، پس چرا با افراد بدخلق و بدجنس ارتباط برقرار می‌کند؟