هوش مصنوعی: چهره دلبر من بویی مانند گل خوشبو دارد و امیدوارم صبح زود نسیمی بوزد که بوی آن باغ را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: دیروز بنده از آن سرو قد بلند عشق، به دلبری‌اش جانم را دادم. ناچار برای نیکان، هر کسی که چیزی بگیرد، چیزی دیگر به او می‌دهد.

هوش مصنوعی: دردی که از محبوب به دل می‌آید، راحتی بر جان می‌آفزاید. ولی دردی دیگر وجود دارد که وعده‌ی درمان را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: خنده‌ای که از لبانش برمی‌آید، به خاطر من است. آری، وقتی خداوند به بنده‌اش نعمت می‌دهد، این نعمت به راحتی به او می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل من از جسمم جدا شده است تا خودم بتوانم تصمیم بگیرم. بیا و جانم را برای رفتن بر پا بگذار تا خودم اراده کنم و هدایت کنم.

هوش مصنوعی: آن سوار به من بی‌سپر حمله کرد و من از دل خود به شدت احساس کردم که دیگر نمی‌توانم کنترل احساساتم را به دست بگیرم، حتی اگر در آینده خدا جانم را بگیرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن شخص بی‌پروا بر سر من می‌آید و تیر به طرفم می‌زند، باید دل زنده‌ای داشته باشم تا بتوانم بوسه‌ای بر نوک تیر بزنم.

هوش مصنوعی: در این لحظه، هدف من را بشنو که چقدر زیان و سود دارم؛ اشک‌های خونین من حاکی از درد جدایی‌ام است.

هوش مصنوعی: در شب وقتی خسرو و یار او در کنار هم نیستند، اگر تو به من یک یا دو بوسه پنهانی ندهی، من ناراحت نمی‌شوم؛ چون این شب برای بوسه دادن کافی است.