هوش مصنوعی: بدین معناست که در زندگی از دست دادن یا دست یافتن به چیزهایی چون ماه، که نماد زیبایی و کمال است، به این آسانی نیست. اگر هم به دست آید، همچون روشنی و زیبایی آن قابل توجه نخواهد بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه دلیلی وجود دارد که هرگز نتوانم از چنگال تیغش رهایی یابم.

هوش مصنوعی: من به خاطر بخت بد خود نگرانم که یک شب نتوانم دستم را به موهای او برسانم.

هوش مصنوعی: اگر بوی تو در باغ پراکنده نباشد، کسی دیگر گل را شکفته نخواهد دید.

هوش مصنوعی: تو با نگاهی پر از ناز و دلربایی به من ظلم می‌کنی و من در حالی که از ترس می‌لرزم، باید به تو توجه کنم تا مبادا به دشمن لطمه‌ای وارد شود.

هوش مصنوعی: به سوی غیر نرو و رها کن دامن خود را؛ زیرا افکار ناپاک نمی‌گذارند که بر روی راه دشمن، هیچ چیزی بیفتد.

هوش مصنوعی: من به تو مانند خسرو هستم، ای چشمان روشنت، نگاه به هیچ تن زیبا و نقره‌ای نینداز.